Anne Evers, die aalglad langs drie verdedigers de ruimte had gezocht, timede beter dan doelman Frans Hoek. Kansloos is Hoek bij de machtig door Evers ingekopte bal, die uiteindelijk de winnende treffer opleverde.

Snerpend
Op het moment dat Corver de vlag langs de lijn omhoog zag gaan, klonk tevens het snerpende fluitsignaal, waarmee DS'79 voor de gelijkmaker werd behoed en Volendam zoals later zou blijken, zwaar werd gestraft voor het laffe voetbal dat de ploeg in de eerste helft had gedemonstreerd. Volendam claimde, zeker in de tweede helft, niet ten onrechte meer dan de 1-0, want zeker vier mooie kansen werd door de oranjebroeken om zeep geholpen. En wie zo nonchalant met kansen omspringt, verdient eigenlijk niet meer. DS'79 heeft, zo is al vaker voorgevallen, aan een pure aanval voldoende om het net te vinden en ook Volendam heeft tot haar schande moeten ervaren dat de grote kracht van DS'79 is. Kroop DS'79 in de tweede helft vaak door het oog van de naald, in de eerste periode was het de Dordtse ploeg die over het algemeen de lakens uitdeelde. Opnieuw moest de omroeper in het stadion de massa verzoeken om zo dicht mogelijk ineen te schuiven. Vooral de zittribunes waren volgepakt met duizenden enthousiaste aanhangers, die de herfstkoude hadden getrotseerd.

Warmte
Gedragen door het legioen zorgde DS'79 al snel voor warmte, door het reeds veelgeprezen concept van de aanval ook tegen het technisch zo sterke Volendam te hanteren. Het werd zeker geen eenzijdig richtingsverkeer, want daarvoor had de Volendam-formatie te veel kwaliteit in haar ransel. De eerste actie was trouwens voor Volendam, dat Theo Mooyer in ideale schietpositie een jammerlijk passje naar binnen zag geven. Het olé, olé gaf de spelers van DS een extra prikkel en de ruggen werden gestrekt voor de tegenaanval, waarop doelman Frans Hoek al snel gestrekt naar de grasmat moest, voor een knal van Anne Evers. Met Charles Corver als strenge rechter, moest Volendam er herhaalde malen op worden gewezen dat grofheden uit den boze dienden te zijn. Flitsend was de actie waarmee DS'79 zijn tegenstander echt serieus bedreigde. Van den Ham, Evers en Loek Bijl zagen hun wervelende actie sneven in de handen van doelman Hoek. Via vertragende acties, veelal geleid door oude rot Gerrie Mühren, trachtte Volendam de snelheid uit de Dordtse aanvallen te halen en het ritme te verstoren, wat ook dreigde te lukken, omdat met name op het punt van positiekiezen de Volendamse spelers hun tegenstanders aftroefden. Onzekerheid straalde af van de Dordtse verdedigers, die vele malen op Berends terugspeelde en daarmee weinig initiatieven tonde. Lauwrence Hilkes was de eerste die er op wees dat talmen voor de thuisclub, levensgevaarlijk was, gezien het schot waarmee hij kwam aandraven.

Het geluk straalt deze spelers van DS'79 van het gezicht. Ton van der Bijl, weer terug in het elftal, doelman Wim Berends en 'invaller' Erik van der Gaag, kunnen hun lol niet op.

Botsing
Een botsing tussen Huub Smeets en Anne Evers betekende een onderbreking waarbij hoofdwonden gehecht dienden te worden. DS overleefde de periode dat het met tien man een tijdje verder moest, voor Ever terugkwam. Het werd door Anne Evers een triomfantelijke terugkeer, want hij was nauwelijks weer twee minuten in het veld of hij zette met zijn gewonde hoofd DS'79 op een voorsprong van 1-0. Harrie van den Ham had deze aanval ingeleid toen hij door een grove overtreding tot staan werd gebracht. Zijn haarscherpe voorzet werd pal daarop door Evers op de juiste waarde getaxeerd. René Tol en Hilkes verzuimden vervolgens om Volendam langszij te schieten en ook Klaas Tuyp bracht de Dordtse defensie behoorlijk in verwarring. Met een boogbal net over de lat van Hilkes, wist DS'79 dat Volendam in de tweede helft storm zou lopen. En dat gebeurde. De hardwerkende verdediging van DS'79, waarin Erik van der Gaag de zieke Schubert uitstekend verving kreeg het steeds moeilijker tegen een Volendam dat een beslissing trachtte te forceren. Erik van der Gaag stond gelukkig voor zijn team op de goede plek bij een schot van Guyt, dat hij knap van de doellijn haalde. DS krabbelde in eerste instantie weer fel terug, maar puurde geen rendement uit een panieksituatie voor het doel van Hoek. Tussen de bedrijven door behoedde Berends DS voor een achterstand bij een man-voordeelsituatie van 4-3 voor Volendam. Klemvast plukte hij de bal uit de lucht. Het fel attaquerende Volendam nam bezit van het middenveld en begon de verdediging van DS'79 te slopen. Met man en macht, de hard werkende voorhoede spelers, wist de Dordtse ploeg de kostbare voorsprong op vaak onmogelijke wijze vast te houden. Even was er opluchting toen Smeets bij een snelle counter de bal doorkopte naar Anne Evers, die rakelings naast schot. Het was een moment, want Volendam pakte de aanvallende draad weer op en veerde na ruim een half uur juichend overeind toen de kogel van veertig meter afstand van Keje Molenaar in de kruising doel trof. Diep bedroefd was Volendam toen Corver de treffer naar het rijk der fabelen verwees, wegen vermeend hinderlijk buitenspel. Twee gele kaarten voor geïrriteerde Volendammers die de beslissing van Corver mar moeilijk konden verwerken. DS'79 putte er moed uit en lanceerde weer een paar tegenacties, die het legioen opnieuw in de vereiste stemming bracht. Volendam had weinig tijd meer en stormde nu furieus op Berends af. De Dordtse sluitpost blunderde en Guyt kreeg een nieuwe kans, maar schoot gehaast naast. DS, DS, DS, brulde het legioen dat de ploeg door de laatste zware minuten sleepte. De massa veerde opgelucht op toen Corver voor de laatste maal blies. De dankbare supportersschare bejubelde, daarna de vermoeide helden, die bezig zijn historie te schrijven op het groene gras van het terrein aan de Krommedijk.

Scoreverloop
30e min. Evers 1-0. Toeschouwers: 7500. Scheidsrechter Corver.
DS'79: Berends: Oostdam, Van der Gaag, Jansen, Van der Bijl; Den Arend, Evers, Bosse; Bijl, Smeets, Van den Ham.
Volendam: Hoek: Keje, Molenaar, Guyt, Braan, De Boer (Helling); Tuyp, Jonk, G. Mühren; Tol, Hilkens, Mooyer (Kees Molenaar).