Gerrit Vooys wordt door De Wolf de verkeerde hoek ingestuurd. Toch zegevierde DS'79 in de 'kleine finale'.
BRUTAAL LANGS RWDM
Als DS'79 op de wijze voortgaat zoals de ploeg zich in het Drecht Steden Toernooi heeft gemanifesteerd, dan valt er voor de toekomst nog heel wat te verwachten. Het gelijke spel van 3-3 in de 'kleine finale' tegen de Belgische topploeg FWD Molenbeek, was niet alleen eervol, de winst die daarna via strafschoppen voor de derde plaats werd opgeëist, mag gezien het niveauverschil tussen beide elftallen, als bijzonder worden gekwalificeerd. Natuurlijk, er kan nog geen hoerastemming heersen, want ook een toernooi als dat van de Drecht Steden, wordt gebruikt als - zij het een zware - oefenstof. Niettemin zijn er voortekenen uit af te lezen. En wat dat betreft staan de 'sterren voor DS'79 gunstig'.

Drukkend
Na een matte eerste helft, waaraan de drukkende warmte wel debet zal zijn geweest, overrompelde de Dordtse eerste divisieclub zijn tegenstander van naam met bij vlagen sprankelend voetbal. Extra zwaar wegend facet was, dat DS een in de eerste helft opgelopen achterstand van 2-0 moest wegwerken en vervolgens ook weer de veerkracht bezat om de dreigende nederlaag van 2-3 tijdig af te wenden. Als je daarnaast de koelbloedigheid kan opbrengen om RWDM via strafschoppen terug te wijzen, dan is er sprake van veel zelfvertrouwen. Met name omdat vorig jaar dat onderdeel bij de Dordtse ploeg zo negatief uitwerkte. Zonder de geblesseerde Ton Witbaar en Harrie van den Ham, knieblessure en voetblessure, trok DS ten strijde tegen een tegenstander die na de beschamende nederlaag tegen Brighton wel iets goed te maken had. Dat maakte het voor de Dordtse equipe extra moeilijk.

Onbevangen
Demonstreerde DS in het duel met FC Twente al de nodige brutaliteit, ook tegen de Belgische opponent trok de ploeg onbevangen van 'leer'. Niet RWDM, maar DS kreeg de eerste kans om het openingsdoelpunt. Anne Evers nam evenwel net een stapje te veel om het succes te kunnen afdwingen. Jacques den Bakker, de revelatie van het eerste duel, richtte vervolgens met het hoofd net en fractie te hoog om Jan Ruiter tussen de palen van RWDM te verrassen. Dat RWDM een passend antwoord klaar had viel te verwachten. Vooral het stuwende werk van Jan Boskamp bracht naast betere en sneller uitgevoerde combinaties, veel meer vaart in de ploeg die door Brighton onder de voet was gelopen.

Speldenprik
Een vlammend schot van Susic was de eerste echter speldenprik van de Belgen. Er zouden er meer volgen, ondanks het gegeven dat DS het duel aardig in evenwicht hield. Niet weg te cijferen was overigens wel dat er een bepaalde matheid over beide ploegen hing. De gretigheid, anders kenmerk van de DS-formatie, was er met name in het eerste half uur niet. De eerste helft was exact een half uur oud toen DS een unieke kans op een doelpunt verknoeide. Van der Linden bracht de bal snel op, passte naar Bosse die op zijn beurt Smeets bediende. De deklat stond succes in de weg. Het duel won aan aantrekkelijkheid naar mate de rust naderde. RWDM wist een doelpunt te voorkomen door de doorgebroken Bosse even buiten het strafschopgebied neer te leggen. Pal na die actie kwam RWDM op gelukkige wijze aan een doelpunt. Eddy Bolle plantte de bal in de Dordtse doelmond waar Vooys en Drost zich er op verkeken. Via de vingertoppen van Vooys draaide de bal het doel in: 0-1. Vlak voor rust werd het zelfs 0-2 toen Susic bij een hoekschop de bal knap achter Vooys werkte. Een zoevend schot pal daarop van Joop Oostdam bracht wel hoop, maar niet het gewenste resultaat.

Stormram
Met Nico Jansen als 'stormram' in de tweede helft pakte RWDM de draad weer op en Vooys moest al zwevend een voorzet onderscheppen. Inmiddels ruilde Van Daal Erik van der Gaag voor Bartelings. De Vaart bij DS kwam er in en na acht minuten kreeg de Dordtse équipe aansluiting. Oostdam sprintte als een mes door de vijandelijke verdediging, passte op tijd naar Evers, die zuiver richtte: 1-2. Nauwelijks één minuut later een jubelend legioen. Van der Linden plantte de bal zuiver op het hoofd van Smeets, die Jan Ruiter kansloos klopte: 2-2.

Vleugels
DS kreeg vleugels en het team kreeg nieuwe impulsen via de verse krachten Matena en De Vries, die Den Bakker en Lems vervingen.
RWDM, geschrokken van de Dordtse explosie, trok nu alle registers open. Op hetzelfde moment echter bleek tevens dat DS'79 heel wat mans is, want het pareerde de stormloop van de Belgen vakkundig. Er kwam zelfs een nieuwe mogelijkheid, die ook werd benut, maar door Oetelmans vanwege buitenspel ongeldig werd verklaard. De druk van RWDM werd steeds groter en nadat beide elftallen een aantal kansen om zeep hadden geholpen, ontnam een hakje van Jansen DS de illusie dat het vroegtijds aan een stunt kon gaan denken; De Wolf sloeg Vooys met een har schot: 2-3. De juichende Belgen beleefden evenwel weinig vreugde aan dit doelpunt, want binnen de minuut joeg Van der Linden de bal steenhard in de kruising, ver buiten bereik van Ruiter: 3-3. Strafschoppen brachten uiteindelijk de beslissing en daarin toonde DS zich een ware meester. Niet één speler miste, terwijl Bernard Verheke de eerste voor RWDM keihard tegen de paal knalde.