Het ezelbruggetje wat Frans Adelaar hier opwerpt, was tekenend voor de wijze waarop FC Utrecht de bal koesterde. René Notten, die voor DS'79 een strafschop miste, wordt door de grensrechter met argusogen in de gaten gehouden of hij wel de bal zal spelen en niet de man.

Binnen bereik
In tegenstelling echter tot zijn eerdere optreden bij DS, speelde Notten beneden zijn normale niveau. Het kwam tot uiting in de wijze waarop hij de strafschop nam. Ruim binnen bereik van de voortreffelijke doelman Jan-Willen van Eede had deze keer geen enkele moeite om de stand dubbelblank te houden, waarmee hij zijn fout meer dan goedmaakte. Hoe je wel moet scoren. FC Utrecht, zeker niet beter dan DS'79, gaf er na de eerste minuut in de tweede helft een aardig voorbeeld van. Een handsbal van Jan van de Akker werd arbitraal over het hoofd gezien, in tegenstelling tot de overtreding die Wim van der Steene op hetzelfde moment maakte. Net buiten de beruchte lijnen, maar wel zo dichtbij Jaap Bloem dat het succes kon worden afgedwongen. Een overstapje van Harrie van den Ham; een doffe dreun van Frans Adelaar en FC Utrecht leidde met 0-1. Dat zou tot het einde blijven. Een achterstand van 0-1 is normaal gesproken geen onoverkomelijke zaak. Voor DS'79 op dit moment echter wel. De ploeg zit volledig aan de 'grond'. Niemand is in staat een mentale opkikker aan te dragen.

Hakim Braham kopt vrij voor doel naast. Ontreddering bij de spelers van FC Utrecht, maar meer nog bij DS'79. Als kegeltjes zijn ze tijdens de Utrechtse afweer omgevallen.

Uitblinkende
Elk greintje overtuiging ontbreekt. Zodra er ook maar iets tegenzit. Jaap Bloem was opnieuw een uitblinkende doelman, met als groot contrast wandelende spelers - zelfs iets meer dn vijftig procent - en een volledig falende voorhoede. Hakim Braham, toch menigmaal gevierd als de scorende held, zag geen kans om een op maat gesneden voorzet van Harry Melis in vrije positie tot doelpunt om te buigen. Edwin Gorter weigerde in eerste instantie zelfs om op de reservebank plaats te nemen omdat hij niet in de basisopstelling stond. Hij werd op tijd tot rede gebracht en kreeg van trainer Hans Dorjee toch nog een kans om zijn talent te ontplooien. Hij had er alles me kunnen goedmaken. Of Terry Lees nu op het middenveld opereert of Edwin Gorter, het maakt allemaal niets uit.

Gedreven
Of nu Harry Melis - die zich overigens wel de longen uit het lijf heeft gelopen, in de aanval staat of zijn vervanger Theo Kulsdom, het valt niet op. En juist van de jeugd moet je het hebben, maar die jeugd moet dan wel gedreven aan een karwei beginnen. Gedreven waren weer wel Bert Bartelings en Kees Spaan. De eerste bracht tenminste nog vaart in de aanval en de tweede schakelde zoals van hem wordt verwacht zijn man Jan van de Akker uit. Het steriele aanvalsspel va DS'79, waarin zo node de vaart wordt gemist, betekende dat FC Utrecht - kwalitatief zeker geen beter elftal dan de Dordtse formatie . het defensief vrij gemakkelijk kon klaren. Als oefenmeester Barry Hughes zich evenwel moet spiegelen aan onvoorwaardelijke trouw van zijn discipelen, dan staat hem toch nog het een en ander te wachten. Natuurlijk werd de zege van 0-1 als een grote triomf - en het herstel van de gelederen - gevierd. Maar de constatering dat een talentrijke speler als Rob de Wit wel schoppen uitdeelt doch aan voetbal nauwelijks toekomt, zal Hughes zeker niet onberoerd hebben gelaten.

IJverig
De spelers van FC Utrecht waren ijverig, het merendeel van de spelers van DS'79 ook. Maar dat was het dan wel. Harrie van den Ham, de ex-spits van DS'79 was welgeteld een keer gevaarlijk toen hij Bert Bartelings op het verkeerde been zette en Jaap Bloem naar de grond dwong. Verder had hij te maken met een verbeten 'foxterriër' Bartelings die hem te weinig ruimte schonk om te schitteren. Zo lag het ongeveer over alle linies, Niet de sterkste, doch de gelukkigste zou winnen. DS'79 heeft de kans gehad het geluk dit keer af te dwingen, want de wijze waarop de defensiespelers van FC Utrecht ware vuurpijlen afschoten was niet bepaald een voorbeeld optimaal vertrouwen. DS is echter vleugellam en in het centrum een wesp zonder angel. Toen dan na een half uur die ene kans kwam bleek dat de mentale depressie diep geworteld zit en zelfs René Notten niet bij machte was om er enig licht in te scheppen.

F.C. Utrecht aanvaller Harry van den Ham (eens spelend voor DS'79) zet Niels Overweg op het verkeerde been.

Verlamming
De ploeg kon het nog even opbrengen om, ondanks de tegenslag, Utrecht met de rug tegen de muur te zetten. Naarmate de tijd verstreek en er niet werd gescoord, werd de verlamming zichtbaar. Scheidsrechter Severein stond pal voor rust het herstel nog in de weg op het moment dat hij in de baan van de bal opgesteld, een aanval van DS onderbrak, waaruit FC Utrecht bijna scoorde. Het geluk lachte FC Utrecht al na een minuut in de tweede helft wel toe. Van de Akker maakte hands, wat Severein ontging. De overtreding van Wim van der Steene die er op volgde was te duidelijk, waarop Frans Adelaar uit de vrije trap het vonnis velde. Want wat DS vervolgens ook probeerde, alles leidde tot niets. Het mocht zich zelfs gelukkig prijzen dat invaller Ben Rietveld vrij voor Jaap Bloem over de bal maaide. Het was trouwens zo, met die 0-1, al erg genoeg.

Scoreverloop
DS'79 - FC Utrecht 0-1 (0-0), Terrein: Krommedijk, Toeschouwers: 2.000, Scheidsrechter: Severein. Scoreverloop: 46e min. Frans Adelaar 0-1.
DS'79: Bloem; Van der Linden, Van der Steene, Overweg, Bartelings; Lees (Gorter), Notten, Spaan; Melis (Kulsdom), Matena, Braham.
FC Utrecht: Van Eede; Verrips, De Kruyk, Duchatinier, Verkuyl; Wouters, Adelaar, Van de Akker; Van den Ham, Kruys (Rietveld), De Wit.
Bijzonderheden: Rob de Wit (FC Utrecht) kreeg het geel voorgeschoteld na een harde charge tegenover Ad van der Linden. Bij DS'79 ontbraken Cor Lems (geschorst), Jacques den Bakker, Piet Wijnberg en Gerrie Mühren (allen geblesseerd). FC Utrecht moest het stellen zonder Dick Advocaat, Gerard van der Lem, Leo van Veen en Gerard Tervoort (allen blessures).