Een stijlvolle actie van Excelsiors Eddie Ridderhof (r), die zonder succes bleef. Gerrie Mühren - terug van weggeweest - komt te laat om het schot te blokkeren.

EXCELSIOR HEEFT GEEN KIND AAN DS
Excelsior-trainer Rob Jacobs liep na de 2-0 zege op DS'79 in Dordrecht zo trots als een pauw rond: „We zijn na de winterstop nog ongeslagen." Die vreugde is hem graag gegund, maar de oefenmeester van de Kralingers zal bij een nadere analyse van de negentig minuten voetbal aan de Krommedijk wel tot de conclusie zijn gekomen dat het zijn ploeg heel gemakkelijk is gemaakt. Want DS'79 gaf allerminst partij op eredivisieniveau en bood de bezoekers met uitzondering van de beginfase alle gelegenheid met de volle buit te gaan strijken. Nu bleek ook weer dat de Dordtse basis bijzonder smal is. Weliswaar kon Gerrie Mühren na het blessureongemak z'n rentree maken, maar de Volendammer was niet bij machte het ontbreken van de geschorste medestrijders Terry Lees en Wim van der Steene maar enigszins te compenseren. Hans Dorjee, die naderhand niet bepaald oogde als een blijmoedig mens, wenste er dan ook niet omheen te draaien: „Excelsior was zonder meer het betere team.
Op de overwinning valt niets af te dingen." Realistische taal; onder de huidige weinig plezante omstandigheden heeft het geen enkele zin naar excuses te zoeken. Een amusant kijkspel werd het door de Dordtse zwakte en het Rotterdamse onvermogen om daar spel van hoge kwaliteit tegenover te stellen over het algemeen niet. Slechts af en toe werd de gezapigheid - niet alleen op het veld, maar ook op de met amper 3500 toeschouwers dun bevolkte tribunes - doorbroken met een actie die het bezichtigen waard was. En dan niet alleen in positieve zin. Ook een blunder kan opwinding teweegbrengen. Een stelling, die DS'79-doelman Jaap Bloem, zij het met de nodige onwil, volledig zal kunnen onderschrijven.

Als er geen aandacht meer is voor de bal, dan moeten de benen van de tegenstander het ontgeleden. De op de grond liggende speler van Excelsior heeft er geen problemen mee.

Slippertje
In de 13e minuut speelde Koos Waslander, een van de betere acteurs op het Kralingse toneel, met een lepe pass Graeme Rutjes keurig vrij. Dit aanbod om iets moois te laten zien werd niet geaccepteerd. Het draaide op een betreurenswaardige afzwaaier uit. De bal kwam min of meer toevallig weer terecht bij Waslander, die met de ogen dicht voor een retourzendig zorgde. Het leer belandde onbedoeld bij Bloem,. die de knikker voor het oprapen had. Het werd evenwel een onthutsend slippertje, wardoor Rutjes, die na zijn misser haast op dezelfde plek berustend was blijven staan zo maar voor het intikken had. En dat ook prompt deed. Op slag viel er een levensgrote domper over DS'79, dat voordien het meest in de aanval was geweest, zonder evenwel de Rotterdamse defensie voor al te grote problemen te kunnen plaatsen. Dorjee had weliswaar met Harry Melis, Peter Matena, Hakim Braham en Jaap van der Wiel een vermanvoorhoede gecreëerd, maar dit kwartet was niet bij machte veel offensief gewicht in de schaal te deponeren. Ook niet na die fortuinlijke openingstreffer voor Excelsior. Daarom bemoeide Niels Overweg zich gaandeweg meer met het aanvallende dan met het verdedigende werk. Hij was het ook die de Rotterdamse doelman Jan Stroomberg met een stevige kopbal aan de tand voelde. Een examen, dat de goalie glansrijk doorstond. Aan de andere kant was het minder druk, maar daar waren toch de meest opwindende taferelen te beleven. Zo had Bloem heel wat moeite om de doorgebroken Waslander af te stoppen. Koos, die zich bij Excelsior al weer thuis voelt alsof hij nooit is weggeweest, was ook dicht bij succes met een carambole via het lichaam van Gerrie Mühren, die van een vreemde curve over de lat zeilde. Na een zeer kortstondige rust - scheidsrechter Egbert Mulder wild de kijkers kennelijk zo snel mogelijk van de zwakke opvoering verlossen had DS'79 eventjes de overhand. De voor Van der Wiel opgetrommelde Jacques den Bakker was er duidelijk op uit Dorjee te tonen dat zijn aanvankelijke verwijzing naar de reservisten niet strookte met de ware krachtsverhoudingen in de Dordtse gelederen. Nauwelijks bij de handelingen betrokken vroeg hij van Stroomberg alle aandacht met een schot, dat mar net de doorgang naar het net kon worden belet. Zou het DS'79 dan toch nog lukken iets wijzer van de regionale confrontatie te worden?
Het antwoord moest rap ontkennend zijn. Cor Lems en Edwin Gorter, die het middenveld voor hun rekening namen meenden steeds door langdradige expedities hun opdracht te moeten uitvoeren. Slechts zelden lieten zij de bal het eigenlijke werk doen, waardoor elke voorwaartse poging van de thuisclub al in de kiem werd gesmoord. Henk van Goozen was niet te beroerd zijn vakbroeders aan de overzijde te demonstreren hoe het wel moest door opeens uit te halen. Jaap Bloem was perplex en zag de bal van de ene binnenkant van de paal naar de andere belanden. Overweg tekende voor de opruiming.
DS'79 nam deze waarschuwing niet te harte en bleef het in omslachtige acties zoeken. IN de 22e minuut kon Waslander uit een verre uittrap van Stroomberg ongehinderd doorkoppen naar Steve Wasiman, die net niet in buitenspelpositie vertoefde. Ook in dit geval was er niemand van de Dordtse afweer ter plekke om een doelpunt te verhinderen. Het werd op zeer simpele wijze 2-0 voor de Rotterdammers, die wellicht nog van het fluweel waren gehaald indien Edwin Gorter een kwartier voor tijd een strafschop niet een meter of vijf naast had geknald. Mulder had die 11-metertrap verstrekt nadat Matena door Eddy Ridderhof op een minder vriendelijke manier tegen de vlakte was gewerkt.
Toen hoefde er geen ogenblik meer aan te worden getwijfeld dat DS'79 voor de zoveelste maal in dit seizoen voor een verloren zaak stond. Jacobs kon zich zelfs de 'luxe', veroorloven Cees Spaans voor het eerst sinds diens komst van Feyenoord in competitieverband sfeer te laten proeven. Steve Wasiman ruimde het veld. Van wanhoop paste Dorjee overigens nog een wissel toe, maar de verschijning van Marcel Vlot ten nadele van Harry Melis vermocht geen sikkepitje aan het spelbeeld te wijzigen. Excelsior bleef met het grootste gemak van de wereld overeind en kan zich langzamerhand middenmotor noemen. Voor DS'79 is deze status niet weggelegd.