Hier nog vreugde bij SVV Dordrecht'90, die later dus zou omslaan in diepe droefenis.
EEN HARD GELAG
"Het leek wel een spannend boekje van Kiek Wilstra", glunderde Co Adriaanse na afloop van het sensationele treffen SVV Dordrecht'90 - F.C. Den Haag.
Een duel dat tot ieders verrassing op de valreep nog in 2-2 eindigde.
In de 90 en 91e minuut, dik in blessuretijd dus, werd invaller Frans Danen de meest bejubelde Hagenaar en doelman Joop Hiele het meest tragische figuur van het veld.
Eerder immers had de eeuwige schaduw van Hans van Breukelen respect afgedwongen door zijn gave keeperswerk.
In eerste instantie baalde de sluitpost alleen maar vanwege het feit, dat Danen hem via het lichaam van Willy Boessen van zijn trotse nul beroofde: 2-1.
Terwijl Kees den Braven ongeduldig ijsbeerde - hij stond reeds in de startblokken om zijn spelers aan de brede borst te drukken - stoofde de bij de tweede paal volkomen ongedekt staande Frans Danen, de sterke Albert van Oosten was de aangever, SVV Dordrecht'90 nogmaals een kool.

Machteloos
Een gelijkmaker, die de woedende inwoner van Ambacht machteloos met zijn vuisten op de grasmat deed beuken. Onder het motto; gedeelde smart is halve smart treurde assistent-trainer Peter van Velzen in het langzaam leegstromende stadion met hem mee.
Hans Verèl was na de twee defensieve dwalingen niet veel vrolijker dan zijn doelman. "Dat is even slikken natuurlijk", baalde hij. "De jongens zullen hier ongetwijfeld weer van geleerd hebben", probeerde hij het weggeven van het punt van de positieve kant te bekijken. Van kritiek op arbiter Luijten wilde hij niets horen.
"Dat is nou eenmaal de nieuwe regel. De stadionklok zegt helemaal nies. Alleen het klokkie van de scheids, in dit geval dat van de heer Luijten, telt. Bovendien zijn er inderdaad wat blessurebehandelingen geweest".
Voor de thuisclub en de Dordtse aanhangers onder de 3500 toeschouwers was het weggeven van de ogenschijnlijk veilige 2-0 voorsprong een hard gelag. Te meer de Hagenaars na de 2-0 van Romeo Wouden de loper uitlegden, dus alles of niets speelden. Daardoor kreeg SVV Dordrecht'90 enkele om een doelpunt schreeuwende counterkansen.

Verhoging
Goed keeperswerk van Stam en een onzuivere afronding stonden een verhoging van de score in de weg.
Adriaanse zal ongetwijfeld wel even in zijn vuistje gelachen hebben. Hij had immers Danen ondanks een lwaine van blessures gewogen en te licht bevonden. Dit omdat hij als een zwaargewicht van vakantie was teruggekeerd.
Al met al andermaal volop opwinding aan de Krommedijk en even afgezien van het voor de Dordtenaren teleurstellende resultaat is dat toch een heel voornaam gegeven.
Het begin van de wedstrijd was heel wat rustiger dan de slotfase. Al werd al snel duidelijk dat FC Den Haag achterin uitermate kwetsbaar was. Met name Remco Torken. Door veel te gretig te happen op een inworp van Willy Boessen kreeg zijn stadgenoot Zier Tebbenhof kinderlijk eenvoudig balbezit. De ex-Feyenoorder, die voor rust Jerry Simons slechts zelden naast zich zag kruipen waardoor de thuisclub het hoofdzakelijk over links probeerde, bleef na deze blunder goed kijken en tilde de bal fraai achter de kansloze René Stam.

Tegenvaller
Na deze tegenvaller verstopten de veelal over rechts doorkomende Hagenaars, die op het middenveld steeds een mannetje over hadden doch de thuisclub sneller zagen spelen en ook beter van positie wisselen, zich niet. Hetgeen de uitblinkende Joop Hiele al snel het nodige werk opleverde. Lange tijd was de redding op een actie van Harrie van der Laan, na een foutieve terugspeelbal van de in de lucht als een vorst heersende Michel Vonk, zijn meest moeilijke. Kort voor rust kwam daar verandering in toen de sterke Albert van Oosten hem op zijn kwaliteiten testte met en vrije trap en kopbal.
De thuisclub zat overigens niet helemaal stil. Zo plofte Peter Barendse de bal maar net over en bezorgde de snelle Romeo Wouden, nog een keer strandend op Torken en Stam, zijn aanklever Edwin Purvis een uitermate lastige avondje.
Na de doelwisseling - in de loop van de wedstrijd draafden Ries Fok en Maarten Atmodikoro op, ontplooide Den Haag gaandeweg meer initiatieven. De voor Boro Kuzmanovic ingevallen Frans Danen slingerde zich een keer langs een stel verdedigers, maar schoof de bal op de voor de bal eindigende Van der Laan in plaats van zelf te schieten.
Warry van Wattum had kort daarna 2-0 voor het inleggen toen doelman René Stam geblesseerd op het gras was achtergebleven. Zijn nonchalante inzet werd echter vlak voor de gapende doelmond nog tijdig afgekapt door Torken.
Vervolgens leek het definitief de avond van Joop Hiele te worden, want op zijn uittrap reageerde Wouden het snelst van allemaal: 2-0.
Kat in het bakkie dacht een ieder toen aan de Krommedijk. Wanneer van Wattum iets zuiverder had gericht en Wouden iets harder had geschoten - Purvis achterhaalde zijn inzet net voor de doellijn - zou dat waarschijnlijk ook het geval geweest zijn. Het mocht echter niet zo zijn.
Opstelling SVV Dordrecht'90: Hiele; Refos, Trustfull (58. Fok), Vonk en Boessen; Jerry Simons en Barendse en Gorré (69. Atmodikoro) en Van Wattum; Wouden en Tebbenhof.
FC Den Haag: Stam; Purvis, Torken, Anton Vriesde en Van Oosten; Valk, Van der Laan, Kuzmanovic (46. Danen) en Otto; Talan en Van Eijkeren (76. Grünholz).
Scoreverloop: 8. Tebbenhof 1-0, 80. Wouden 2-0, 89. Danen 2-1, 90. Danen 2-2. Scheidsrechter: Luyten. Toeschouwers: 3500. Gele kaart: Purvis en Torken (Den Haag).