WÉÉR MET LEGE HANDEN
Na de 3-2 nederlaag bij VVV is er voor SVV Dordrecht'90 alle reden om zich te bezinnen. Niet winnen is zoals iedere sporter weet slecht voor de stemming, onderlinge verhoudingen en een uitstekende voedingsbodem voor gemor en gekrakeel.
De bankzitters ruiken hun kans en claimen nadrukkelijk een basisplaats. Zo zijn bijvoorbeeld Ries Fok en Virgil Breetveld de rol van wisselspeler spuugzat.
Peter Barendse en Romano Sion, in De Koel gewisseld, reageerden eveneens narrig. Sion, de producent van SVV Dordrechts eerste competitietreffer in 1992, keerde na zijn vervanging door Virgil Breetveld de 'bank' geen blik waardig en wandelde meteen naar de warme douche. Zijn voorbeeld werd later gevolgd door Peter Barendse, die door Michel Langerak werd afgelost.

Niet verstandig
Oefenmeester Hans Verèl, het kort na de wedstrijd niet verstandig achtend om harde taal te bezigen, zal echt op de barricaden moeten om de discipline weer strakker aan te halen.
Hetgeen broodnodig is, omdat het resterende competitieprogramma er niet om liegt. De zeven hoogst geklasseerde ploegen doen de Krommedijk nog aan en de zeven onderste teams dienen nog op vreemde bodem bestreden te worden. En spelen op 'verplaatsing' is niet de sterkste kant van de nog lang niet veilige fusieclub.
Ditmaal bleek zelfs staartclub VVV te sterk. En dan te bedenken dat het elftal van Henk Rayer dit seizoen in De Koel nog niet eerder had gewonnen.

Weinig
Op de Limburgse zege valt bitter weinig af te dingen. Hans Verèl zal ongetwijfeld met enige jaloezie naar het tomeloze enthousiasme, de spelvreugde, het fanatisme, de snelheid en de knappe positiewisselingen van VVV hebben gekeken.
Van al deze ingrediënten was bij het zielloze en te gemakzuchtige SVV Dordrecht'90 - qua instelling was het verschil met een week eerder tegen Feyenoord schrijnend - hoegenaamd geen sprake.
"Vergeleken met ons spatten bij VVV de vonken eraf", was Verèl het verschil in beleving niet ontgaan.
"Ik zag de hoofdjes bij Sion en Simons al heel snel naar beneden gaan", bleek ook de winnende coach Henk Rayer zijn ogen goed de kost te hebben gegeven.

Gesleuteld
Verèl had overigens wat aan zijn ploeg gesleuteld. Peter Barendse stond ditmaal laatste man, Errol Refos en Jan Mulder bewaakten de flanken, Willie Boessen speelde in de punt naar achteren, Van Wattum moest weer op links voor de ondersteuning zorgen en Orlando Trustfull - evenals Jerry Simons trainde hij vorige week vanwege griep maar één keer - moest vanuit het centrum voor meer druk achter de twee spitsen Romeo Wouden en Romano Sion zorgen. Op papier zeker geen slechte oplossing. In de praktijk leverde het tegen de meest gepasseerde defensie van de eredivisie ook twee goals op - waarbij een strafschop trouwens - maar er ging te veel fout om het een succes te kunnen noemen.
Het tot ruim 2700 man uitgedunde en bepaald niet verwende legioen van VVV kon reeds in de 7e minuut in vreugde gehuil uitbarsten. De goed spelende Erwin Vanderbroeck passte toen op de aan de rechterkant spelende Jay Driessen, die de bal panklaar bij Michel Haan inleverde. Van dichtbij was er toen zelfs voor de uitmuntend keepende Joop Hiele geen houden meer aan.
Het achterin dapper één tegen één spelende VVV, dat het geluk afdwong, bofte kort daarop dat Vonk net niet bij een voorzet van Trustfull kon komen

Zuur
De tegenwoordig op links spelende snelle Stefan Venetiaan, die Refos het leven meer dan zuur maakte, deed het in de 17e minuut beter door een als schot bedoelde voorzet van Michel Haan ietwat gelukkig binnen te glijden. Een treffer, waar onnodig balverlies van Van Wattum aan vooraf ging.
Het aangeslagen SVV Dordrecht'90 mocht vervolgens de klasse van Joop Hiele (sublieme reddingen bij inzetten van Venetiaan, Haan, Driessen en Derix) prijzen, want anders zou de kopgoal van Romano Sion in de 26e minuut nooit de aansluitingstreffer hebben betekend. Aan deze goede op snelheid uitgevoerde Dordtse aanval stond Jan Mulder, die heel wat te stellen had met Jay Driessen, met een mooie voorzet aan de basis.
Vervuld van goede voornemens kreeg SVV Dordrecht'90 kort na de hervatting meteen de deksel op de neus gedrukt.

Verkeerd
Stefan Venetiaan deed reeds in de 2e minuut zijn voordeel met een fout van de aan de verkeerde kant dekkende Errol Refos. Zij het, dat Venetiaan er met zijn krullend schot wel een plaatje van een goal van maakte.
Nadat Trustfull voorbereidend werk van Wouden niet had kunnen afmaken, werd het spel snel harder. De irritatie begon de boventoon te voeren, waardoor arbiter Jaap Uilenberg in twintig minuten tijd twee VVV'ers en vijf Dordtenaren bekeurde. Een boeking, waarmee Romeo Wouden, die wraak nam op de eveneens genoteerde Roger Polman, trouwens goed weg kwam.
Nadat de kruitdampen waren opgetrokken, miste het dit jaar nog niet winnende SVV Dordrecht'90 de (veer) kracht om er een echt slotoffensief uit te persen.
Knap keeperswerk van Hiele zijn voetreflex op de inzet van Michel Haan was schitterend, hield VVV verder van productieve daden af.
De Dordtse 'aansluiter' viel pas in blessuretijd. In die fase trok Juno Verberne de worstelende Wouden naar het gras, waarop Virgil Breetveld vanaf de stip vonniste.