De terugkeer van Michel Langerak, die hier treurt na een gemiste dot van een kans, kon SVV Dordrecht'90 ook niet tot grootse daden inspireren.

'N INKTZWARTE MIDDAG
Door met 0-3 van Willem II te verliezen is SVV Dordrecht'90 het jaar 1992 slecht begonnen.
Voor de zwak acterende fusieclub betekende het verlies tegen de Brabanders de tweede nederlaag op eigen bodem. Eerder nam alleen het Maastrichtse MVV beide punten uit Dordrecht mee.
Dat gebeurde op zaterdag 21 september 1991 met de cijfers 2-3.
Overigens schreef de collectief falende ploeg van Hans Verèl gistermiddag weer een stukje historie in de nog prille clubgeschiedenis, want zijn manschappen kwamen immers voor het eerst dit seizoen in Dordrecht niet aan scoren toe.

Kassa
Voor Jan Reker betekent de zege in Dordrecht, dat voor hem binnenkort de kassa gaat rinkelen. "Pas als wij 21 punten hebben, krijg ik salaris. Tot dusver heb ik Willem II de punten dus cadeau gegeven", grijnsde Reker.
"Mijn contract zit vreemd in elkaar. Als ik niet beval, kunnen ze me zo een schop geven en hoeven ze niks te betalen".
Vergeleken met vorig seizoen komen de Tilburgers, die toen buiten de deur alleen Feyenoord wisten te kloppen, uit heel wat beter voor de dag. "Wij pakken uit meer punten dan thuis", overzag Reker snel het rijtje uitwedstrijden.
In Dordrecht liet het in opmars zijnde Willem II, dat volgens Reker bij een achterstand node een kopsterke spits mist, zien dit seizoen moeiteloos op een plaats in de middenmoot te kunnen aankoersen.
Defensief is het elftal zeker niet groots en absoluut niet snel. SVV Dordrecht'90 in goede doen had daar zeker zijn voordeel mee kunnen doen, maar daar wrong ditmaal nu precies de schoen. De statische ploeg, waar vrijwel niemand zich aanbood, was er op deze inktzwarte middag gewoon niet. "Wij zijn geen moment in de wedstrijd geweest en gaven bovendien veel te veel ruimte weg", merkte Verèl spijtig op.
Willem II overtroefde de thuisclub op alle fronten. Dit zonder overigens ook maar één seconde naar echt grote hoogte te stijgen.

Sneller
De gestreepten, op papier de zwakste tegenstander die dit seizoen de Krommedijk nog aandoet, bleken vooral agressiever, sneller en uitgekookter, vooral Martin van Geel acteerde slim, te zijn. Met name Earnest Stewart en Hans Vincent stelden de fusieclub nogal eens voor problemen.
Het Dordtse spel met veel lange ballen, die te vaak een verkeerde eindbestemming kregen, bleef ditmaal slechts in de grondverf steken. Het evenals Willem II nogal was invallers tellende SVV Dordrecht'90 miste zowel op het middenveld, waar de geschorste Peter Barendse veel goed werk had kunnen doen, als voorin een aanspeelpunt. Hetgeen tot ontstellend veel balverlies leidde.
"Daardoor was er ook totaal geen aansluiting", jammerde Verèl, die Willem II met name in de eerste tien minuten de lakens zag uitdelen.

Michel Langerak maakte tegen Willem II zijn rentree aan de Krommedijk. "ik had zeker een van de kansen moeten afmaken. Mijn kracht en scherpte moeten nog terugkomen."

Draad
In die fase verraste Hans Vincent de aan de grond genagelde doelman Joop Hiele bijna (net naast) en dwong John Feskens de oud-international tot een fraaie redding.
Na een wat rustiger fase, waarin SVV Dordrecht'90 even wat meer grip op de wedstrijd had (kopbal van Michel Langerak na aangeven van Michel Vonk net over en inzet Brian Wilsterman naast), pikte Willem II de draad weer op.
Zo vlinderde de juist over schietende Stewart nog een keer door het hart van de Dordtse defensie en liet ook Marc Overmars zien een handenbindertje te zin. De kleine linkspoot stond met zijn trekbal ook aan de basis van de 0-1, die door de parmantige Jean Paul van Gastel vanaf een meter of twintig laag en hard en via de vingertoppen van Hiele in de uiterste hoek werd geschoten.
"Dan weet je, dat het tegen een ploeg als Willem II wel heel moeilijk wordt", sipte Verèl later.
In de tweede helft keek Willem II even de kat uit de boom.
Evenals in een fase voor rust speelden er toen nogal wat Brabanders achter de bal. De thuisclub, waar later Virgil Breetveld de niet fitte Michel Vonk kwam aflossen, zocht ook even wat meer de zijkanten op, waardoor Dean Gorré en Romeo Wouden even lieten zien, waarvoor ze betaald worden.

Gedwongen
Wouden passeerde de buiten de 'zestien' gekomen Roland Jansen zelfs, maar hij werd te veel naar de zijkanten gedwongen en toen kon Leon Meijs opruiming houden.
Gaandeweg begon de thuisclub steeds slechter uit te verdedigen en werd steeds duidelijker dat 0-2 veel meer tot de mogelijkheden behoorde dan 1-1. Earnest Stewart was degene, die twintig minuten voor tijd de trekker meedogenloos overhaalde door Refos, Gorré en Trustfull - de Dordtenaren liepen elkaar daarbij ook nog in de weg - zijn hielen te laten zien en de uitlopende Joop Hiele zeer fraai met een 'stiffie' te kloppen.
Merkwaardig genoeg slaagde Dordrecht er na deze 0-2 toch even in wat meer pressie uit te oefenen.

'Aansluiter'
Michel Langerak had zelfs de 'aansluiter' levensgroot op zijn schoen, maar hij miste door zwak naast te schieten. Ook Refos en Trustfull solliciteerden naar een huldiging, maar doelman Roland Jansen, die een erg rustige middag beleefde, doorzag het slimme hakballetje van Refos tijdig. Aan de zoevende schuiver van Trustfull hoefde hij niets te doen, want de harde inzet slipte rakelings naast.
Na deze korte opleving controleerde Willem II, waar ex-RCD'er Louis Laros nog even zijn opwachting maakte, de wedstrijd volledig. Het verbaasde dan ook niemand, dat Willem II nog uitliep naar 0-3. Wel de manier waarop, want het balverlies van Willy Boessen was ronduit knullig te noemen. Martin van Geel strafte de flater van de blonde Limburger attent af door de woedende en kansloze Joop Hiele met een fraaie boogbal voor schut te zetten.