DORDRECHT'90 LOOPT IN RACE NAAR NACOMPETITIE EEN LELIJKE DEUK OP Een puntje pakken bij FC Groningen (2-2) is op zich zeker geen slecht resultaat en een serie van tien uit zes is zelfs ronduit knap te noemen. Dordrecht'90 schoot er echter afgelopen zaterdag in het met bijna 12.000 toeschouwers gevulde Oosterpark bitter weinig mee op. Sterker; het draadje waaraan het eredivisieschap bungelt werd door de 0-1 zege van Go Ahead Eagles bij Heerenveen alleen nog maar wat rafeliger. "Het zal een hele zware klus worden om ons te handhaven", sprak Dordrechts interim-trainer Jan Versleijen, die zijn elftal in de race naar de nacompetitie dus een lelijke deuk zag oplopen. De toekomstige trainer van VVV kon in deel één, waarin door de vele wederzijdse flaters van alles te beleven was, slechts tevreden zijn over het spel in de prille beginfase. Een periode, waarin de Groningse gelegenheidsdefensie enorm stond te schutteren. Zonder Maarten de Jong (enkel), Joop Gall (geschorst), Jan Veenhof (geschorst) en Erwin Koeman (achillespees) had de Groningse keuzeheer Hans Westerhof alleen in de persoon van Claus Boekweg een echte verdediger tot zijn beschikking. En dat was er dan nog één die qua snelheid op geen stukken na tegen Romeo Wouden bleek opgewassen. Met Arjan Ebbinge, Raymond Beerens en Marcel Boudesteyn, eigenlijk allemaal middenvelders, zat de laatste linie van de thuisclub uitermate krakkemikkig in elkaar. Vernoemd trio liet niet na de ervaren doelman Patrick Lodewijks via terugspeelballen in het spel te betrekken. Hetgeen steevast verkeerd uitpakte, want Lodewijks raakte de ballen dermate knullig dat hij de onrust in de veel te veel ruimte weggevende defensie alleen nog maar aanwakkerde. Nadat Michel Langerak al snel een waarschuwingsschot had gelost en Lodewijks de trouwe aanhang voor de eerste keer had doen ijzen bewees Romeo Wouden uit een pass van Adri van Tiggelen meteen veel sneller te zijn dan Boekweg. De uitlopende Lodewijks kon het boogschot van Wouden onmogelijk tegenhouden. Het te gretige Dordrecht'90, dat zonder Leo Koswal en Cor Lems (geschorst) aantrad, wilde vervolgens de thuisclub meteen definitief neer meppen en dat ongeduld brak hen lelijk op. Doordat te fanatiek werd aangedrongen, met name Michel Langerak, kwamen de linies te ver uit elkaar te liggen. "Liefden had twintig meter voor hem en vijftig meter achter hem liggen", somde Jan Versleijen spijtig een treffend voorbeeld van een te groot speelveld op. De opgedrongen Brian Wilsterman droeg onbedoeld in de tiende minuut de bouwsteen voor de gelijkmaker aan door op buitenspel te spelen. Helaas voor hem stond Roël Liefden er nog en was Mariano Bombarda de profiterende man. "Zoiets moet Brian niet doen", pruilde Versleijen. "Die Bombarda is helemaal niet snel en alleen maar gevaarlijk in de 'zestien'. Achterin hebben wij genoeg snelle mannen om hem in te halen." Diezelfde Bombarda kon zich drie minuten later opnieuw laten feliciteren toen de door Harris Huizingh weggestuurde Romano Sion hem vanaf de zijkant knap bediende. De Groningse topscorer kreeg niet lang daarna zelf uitzicht op een onvervalste hattrick toen hij door Roël Liefden aan zijn arm naar beneden werd getrokken. Benny Gall, die in de eerste helft weer een aantal merkwaardige fratsen uithaalde, wist dit echter te voorkomen door de 'pingel' te keren. De Dordtse sluitpost mocht verder niet mopperen, dat Harris Huizingh een voorzet van Marcel Boudestein rakelings naast kopte en dat hij nog enkele andere zenuwslopende momenten 'overleefde'. Aan de andere kant stond zijn collega Lodewijks eveneens 'doodsangsten' uit. Zelf verkeek hij zich een keer op een door Van Tiggelen verzonden diepe bal, hetgeen met de snelle Wouden in de buurt niet verstandig is. Op slag van rust zag Lodewijks Wouden weer eens voor zijn neus opduiken, maar de snelle linkerspits mikte de stropende bal hobbelend net naast de staander. Na de hervatting opereerde de door Versleijen uiteraard toegesproken Dordtse staartclub compacter. Zonder de falende Deen Lars Brøgger, met Wouden op rechts, invaller Warry van Wattum links op het middenveld en Erik van de Merwe links voorin kwam men verdedigend vrijwel niet meer in de problemen. Van Tiggelen behoefde niet langer meer zo'n groot stuk van het veld te bestrijken en kon zodoende verdedigend veel meer zijn steentje bijdragen. De sterk spelende Reinier Robbemond en Maarten Atmodikoro deden dit al eerder. Omdat Liefden niet langer meer een gapende ruimte achter zich had was hij Romano Sion opeens duidelijk de baas. Benny Gall kwam eigenlijk nog maar één keer echt in de problemen. Dit nadat Dick Schreuder vanaf de zijkant Sion had aangespeeld. De ooit aan de Krommedijk acterende aanvaller probeerde Gall te misleiden, doch de Deen bleef goed kijken en weerde de getructe inzet knap af. Na een kwartier werd Dordrecht'90 de gevaarlijkste ploeg. Hetgeen de oprukkende Maarten Atmodikoro illustreerde en Michel Langerak met zijn linkerbeen doeltreffend bekroonde.