 Adri van Tiggelen, Maarten Atmodikoro en Romeo Wouden storten zich na de 1-3 zege op Go Ahead Eagles dolblij in de armen van de lachende Jan Versleijen. |
Het is Dordrecht'90 duidelijk ernst aan rechtstreekse degradatie te ontsnappen. In het hol van de leeuw, de door 6050 toeschouwers bevolkte Deventer Adelaarshorst, leverde de partij tegen Go Ahead Eagles een verdiende 1-3 overwinning op.
Door de derde achtereenvolgende zege droeg Dordrecht'90 na maanden het predikaat staartclub over aan de dolende brigade van interim-trainer Ab Fafié. Waarmee nog eens onderstreept wordt dat de ene tussentijdse commandowisseling de andere niet is.
De opvolger van Nico van Zoghel, Jan Versleijen, die voorbij zaterdag dus even terug was bij de club waar hij drie seizoenen werkzaam was, heeft kennelijk wel de gevoelige snaar bij de spelers weten te raken.
De uitbundige knuffelpartij van spelers en trainer na het slotsignaal van arbiter Mario van der Ende spreekt dan ook boekdelen. Versleijen, zoals de uitblinkende aanvoerder Adri van Tiggelen in Studio Sport uitlegde, is meer de man van de details. Kritisch is hij zeker ook, maar duidelijk op een andere manier dan Nico van Zoghel.
De toon maakte dus duidelijk de muziek. Waar het geringe zelfvertrouwen van spelers als Romeo Wouden en Brian Wilsterman na het kraken van kritische noten door Van Zoghel juist nog verder ineen schrompelde blijken de woorden van Versleijen een zalvende uitwerking te hebben. Een uitwerking, waardoor de prestaties van vernoemd duo en dus de hele ploeg met sprongen omhoog zijn gegaan.
De rustig overkomende Versleijen zal de komende weken al zijn verbale capaciteiten nodig hebben om de druk van de ketel te houden en te halen. met andere woorden; er zal steeds meer druk op het tot voor kort door iedereen afgeschreven en dus reeds schijndood zijnde Dordrecht'90 komen te staan. Herlijk vrijuit spelen, hoe graag Versleijen dat ook wil, zal een steeds lastigere opgave worden.
In feite was er in Deventer in deel één al geen sprake meer van ontspannen voetbal. Dordrecht'90 speelde in dat speldeel immers veel te verkrampt. "We kwamen niet aan voetballen toe", wist Versleijen. "Maar ik neem het hen niet kwalijk", aldus de trainer, die weet dat er een wereld van verschil ligt tussen willen en kunnen.
De Dordtse 0-1, in de 24e minuut, was dan ook zeker niet verdiend, omdat de thuisclub zich tot dan als de betere ploeg had gepresenteerd. Kort voor de openingstreffer had Harry Decheiver na een breedgelegde vrije trap van Marcel Valk (ex-Ceverbo) vanaf 30 meter met een dreun op de kruising van paal en lat de goede bedoelingen van de thuisclub getoond.
"Toch miste ik het heilige vuur", oordeelde Ab Fafié naderhand. "Het is natuurlijk geen kunst om tegen Ajax, Feyenoord en PSV scherp te zijn."
 Doelman Joop Hiele van Go Ahead haalde libero Adri van Tiggelen onderuit in de zestien meter. Maarten Atmodikoro zette de puntjes op de i. |
Bij Dordrecht'90 konden de snelle spitsen, die de ver achter zijn defensie hangende Cees Marbus veelvuldig zagen ingrijpen, niet loskomen. Leo Koswal kwam tot de ontdekking dat hij niet langer meer als een nobody wordt gezien. De ervaren Mark Verkuijl kroop immers steeds dicht naar hem toe, zodat de door diverse clubs gevolgde rechterspits zijn acties steeds uit stand moest maken. Gelukkig voor Dordrecht'90 manifesteerde Adri van Tiggelen, die via de radio liet weten voor 90% te zullen stoppen, zich als een grootvorst. De 37-jarige ex-international stond samen met Michel Langerak aan de basis van de enige goede Dordtse aanval voor rust. Die mondde uit in een een-tweetje met Leo Koswal, waarna Van Tiggelen alleen voor zijn gewezen EK-gabber Joop Hiele verscheen. De uitlopende Ambachter tikte de doorgebroken slimmer 'Spijker' lichtjes aan, hetgeen de sluitpost op een strafschop en gele kaart kwam te staan. De door Willem II begeerde Maarten Atmodikoro voltrok het vonnis vanaf de stip beheerst.
Diezelfde Maarten Atmodikoro bewaakte de door zijn toedoen op het scorebord verschenen 0-1 als een leeuw door een minuut of tien later een kopbal van Jack de Gier van de doellijn te halen.
In deel twee wierp Dordrecht'90, waar Roël Liefden zich knap herstelde, doelman Benny Gall ondanks enkele onzekerheden prima keepte en spits Ronald Hoop plotseling de geest kreeg, alle schroom van zich af. Romeo Wouden had al snel van dichtbij een woedende uithaal (hoog over) in petto en Hiele moest niet veel later een knal van Michel Langerak temmen. De bij de tweede paal inkomende de later met een hoofdwond uitvallende Michel Langerak kende uit een hoekschop van Erik van de Merwe wel succes.
Even veerde de dolende thuisclub op toen Toine Rorije een voorzet losliet, die door Jack de Gier met het hoofd voor de voet van de voor 1-2 uithalende Marcel Valk gelegd werd. Door alles nog meer diep te spelen en veel lengte nar voren te sturen poogde de thuisclub de zaak te forceren. Even wankelde Dordrecht'90, maar de oudste en tevens beste man van het veld de koele Adri van Tiggelen, die ijskoud op buitenspel speelde, slaagde er in de druk van de ketel te halen door zijn medespelers tijdig van het eigen doel te dirigeren. Het treiterig gezongen 'ouwe lul, ouwe lul', werd door hem ontkracht met een priemende vinger richting scorebord. Het prinsheerlijk counterende Dordrecht'90 stuitte eerst nog enige keren op doelman Joop Hiele, maar maakte het feest compleet door in de laatste minuut op 1-3 aan te sturen. Romeo Wouden was na de voorzet van invaller Mischa Rook en het handige overstapje van Leo Koswal de bejubelde schutter.