SION STROOIT ZOUT IN WONDEN Nico van Zoghel riep na het 0-1 verlies tegen FC Groningen gekscherend uit een bandje te zullen inspreken om dat voortaan na de wedstrijden maar af te draaien. Een ietwat overdreven reactie van de keuzeheer van Dordrecht'90, maar feit is wel dat het aantal schlemielige Dordtse nederlagen zich opstapelt. De uitglijder tegen een zeer verdedigend ingesteld en ook pover FC Groningen is er duidelijk één uit de categorie onverdiend. Zelfs Hans Westerhof, die Bombarda en Kooijman buiten de ploeg had gelaten, voelde met zijn collega mee. "Ik vind het hartstikke sneu voor Nico", kende de oud-trainer van PSV mededogen. "Ik weet wat het is als je recht hebt op meer. Het is vervelend dat je het dan niet krijgt, al ben ik er natuurlijk wel erg blij mee", voegde hij er snel aan toe. Uitgerekend een oud-speler van Dordrecht'90, Romano Sion, die nog niet zo lang geleden in het voetbalweekblad VI Kees den Braven als een domme man afschilderde, wreef aan de Krommedijk nog wat extra zout in de wonden door in de 83e minuut na het winnen van een sprintduel van aanklever Maarten Atmodikoro de bal vanaf de achterlijn achter Benny Gall te schuiven. "En dit nadat ik Benny nog zo gewaarschuwd had niet te ver naar voren te stappen, maar de eerste paal af te dekken. We weten nu eenmaal dat die Sion 99 van de 100 keer in de korte hoek schiet in plaats van voor te geven", was van Zoghel ditmaal niet zo blij met de geel getruide Deense sluitpost. Ook richtte de oud-doelman zijn pijlen op arbiter Ab Schuurmans. "Eigenlijk wil ik er niets over zeggen", sneed de trainer het onderwerp arbitrage aan, maar tenslotte won zijn ergernis het toch. "Ik heb al eens eerder gezegd dat sinds z'n lange haren er af zijn hij veel minder is gaan fluiten. Het is net als bij katten. Als je de staart eraf knipt, verliezen ze ook het evenwicht. Ik heb vanavond twee zuivere strafschoppen gezien. Een voor ons en één voor Groningen, maar meneer is zo bang als een wezel. Ook met het geven van gele kaarten. Toch wil ik de scheidsrechter niet de schuld van de nederlaag geven", bond Van Zoghel in. Waarmee de oud-doelman bedoelde te zeggen, dat in de eerste plaats natuurlijk zijn spelers zelf gewoon de wedstrijd verzuimd hebben in hun voordeel te beslissen. Toegegeven, het defensieve en onmiskenbaar op een gelijkspel mikkende FC Groningen maakte het zonder de zieke Roël Liefden uitkomende Dordrecht'90 erg lastig. De zwalkende voormalige Nederlandse subtopper gaf behalve weinig ruimte ook hoegenaamd geen kansen weg. Met die weinige kansen deed het vrijwel voortdurend balbezit kennende, doch de ballen voorin bijna niet kwijt kunnende en derhalve veel breed spelende Dordrecht'90 echter niets. Wederom brak en schromelijk gebrek aan scorend vermogen - Kees den Braven vertrekt overmorgen voor een korte vakantie naar Zuid Afrika, dus met de aankoop van een nieuwe spits is haast geboden - het weer naar de onderste spot van de ranglijst gezakte Dordrecht'90 op. Romeo Wouden, met drie goals toch Dordrecht's topscorer bewees weer eens op de beslissende momenten 'killerinstinct' te ontberen. Zowel voor rust (naast) als erna (lichaam doelman Bas Roorda) sloeg hij geen munt uit een beste mogelijkheid. De kans na de doelwisseling had hij niet mogen missen. "In een dergelijke situatie kan hij twee dingen doen. Een stiffie geven of de keeper omspelen. De afstand met de keeper was daarvoor groot genoeg en ook heeft Romeo de snelheid ervoor", haalde Van Zoghel de kans nog even op zijn netvlies terug. De Deen Lars Brøgger had na de rust wellicht ook kunnen scoren, wanner de Fin Jussie Nuorela hem binnen de lijnen niet van de sokken zou hebben gelopen. Het corrigerende fluitsignaal van Schuurmans bleef evenwel uit, waardoor de schamele Dordtse seizoensproductie op zeven bleef staan. In de slotfase van dit qua voetbal wel erg weinig aansprekende treffen poogde de staartclub, die minimaal een gelijkspel verdiende, door alles hoog door het centrum te pompen de gelijkmaker nog te forceren. Een strijdwijze, die geen succes opleverde, omdat het nog altijd op de eerste competitiezege wachtende Dordrecht'90 door de schorsingen van Michel Langerak en Brian Wilsterman aan voldoende lengte ontbrak. Het late inbrengen van Olaf Schaap en de wel met lengte gezegende Mischa Rook bracht geen verandering in de situatie. Dordrecht'90 bofte in de slotminuten nog dat het geen 0-2 of 0-3 werd, omdat de in de lucht goed door Adri van Tiggelen bestreden Harris Huizingh voor een leeg doel naast mikte en arbiter Schuurmans een overtreding van ex-Groninger Van Tiggelen op de doorgebroken Romano Sion met de mantel der liefde bedekte.