 Leo Koswal kopt de door Michel Langerak verlengde bal binnen. |
Hoewel Dordrecht'90 in de afgelopen acht wedstrijden heeft bewezen eredivisiewaardig te zijn, viel gistermiddag toch het doek voor de ploeg van Jan Versleijen. Door een 3-3 gelijkspel tegen MVV werd de kloof met de overige clubs uit de eredivisie te groot en zal Dordrecht'90 dus volgend seizoen weer in de eerste divisie moeten uitkomen.
Een zeer pijnlijke zaak, omdat de Dordtenaren hebben laten zien voor weinig ploegen hoeven onder te doen, maar het statistische gegeven dat onder trainer Nico van Zoghel te weinig punten waren gepakt, slechts zes, maakte de eindsprint van Dordrecht'90, hoe knap ook, uiteindelijk hopeloos.
Natuurlijk gingen teams als NEC en Go Ahead Eagles opeens ook onverwacht punten pakken in deze hectische eindfase van de competitie, die dan ook veel interessanter was dan in jaren tevoren. Maar hoe vaak niet gingen in de eerste helft van de competitie volledig onnodig wedstrijden voor Dordrecht'90 verloren.
Hoe maakt de degradatie er alleen maar pijnlijker door, hoewel trainer Jan Versleijen ook gistermiddag een gentleman bleef ten aanzien van zijn voorganger. "Ik weiger te geloven dat het alleen aan Nico van Zoghel heeft gelegen", hield Versleijen zijn gehoor voor. "Dat de jongens vorige week donderdag nog met Nico zijn wezen chinezen, geeft nog maar eens aan hoe de verstandhouding tussen de trainer en de spelers is geweest. In principe heb ik ook niet al te veel aan het spel van Dordrecht'90 veranderd. Daar was de strijd gewoon te kort voor. Met het oog op de wedstrijden die er nog te spelen waren kon ik maar twee dingen doen: niet te veel in het spel veranderen en duidelijkheid geven."
Die aangestipte duidelijkheid maakte de afgelopen wedstrijden overigens wel het grote verschil. Dordrecht'90 ging herkenbaar met drie spitsen spelen en het elftal ondergin onder Jan Versleijen nauwelijks wijzigingen.
Dat zorgde er mede voor dat uit de afgelopen acht wedstrijden liefst twaalf punten werden gepakt, voorwaar een serie om trots op te zijn. "Nu wordt gevraagd of ik niet liever eerder hier was gekomen. Dat is zo'n vraag waar je absoluut geen antwoord op kunt geven. Ik ben er in het begin van het seizoen niet bij geweest. Ik weet dus niet wat er wel en niet goed ging en heb daar dus geen oordeel over."
Overigens was de verslagenheid in het Dordtse kamp na het laatste fluitsignaal groot. Doelman Benny Gall zat minutenlang in het doelgebied voor zich uit te staren. Hij leek de piste, waarin het definitieve oordeel was geveld, maar niet te willen verlaten.
Voor hem uit lieten aangeslagen spelers zich behandelen. Overwegend met krampverschijnselen, want Dordrecht'90 heeft tegen MVV nog een keer laten zien was het in huis had.
Vooral na de 1-1 kende de ploeg een fase waarin het MVV volledig dolde. Alles klopte toen, waarbij vooral een hoofdrol was weggelegd voor Michel Langerak, die overal aanwezig leek en ook alle duels won.
Het was alleen jammer dat Dordrecht'90 een groot deel van de wedstrijd achter de feiten aan heeft moeten lopen, doordat verdedigend een aantal kostbare foutjes werden gemaakt. Zo kon Twan Scheepers in de twaalfde minuut bij de tweede paal wel heel gemakkelijk een bal terugkoppen op de ook al helemaal vrij staande Rob Delahaye: 1-0.
Nadien ontspon zich een heerlijk spektakel, waarin Dordrecht'90 meer en meer de wedstrijd naar zich toetrok. Al negen minuten na de openingstreffer resulteerde dat in de gelijkmaker. Cor Lems had pal daarvoor een vrije trap prachtig genomen, maar had doelman Rein van Duynhoven even stijlvol zien redden. Uit de daaropvolgende hoekschop kopte Michel Langerak de bal door en bereikte Leo Koswal, die niet aarzelde om de 1-1 binnen te werken.
 Het einde. Michel Langerak zoekt troost bij een speler van MVV. |
Twee minuten later had het al weer raak moeten zijn. Nadat Langerak opnieuw een kopduel had gewonnen, moest Wouden het afmaken, maar de kleine Dordtenaar was gistermiddag verre van gelukkig in zijn afwerking en knalde ditmaal op de paal.
In deze periode was het al Dordrecht'90 wat de klok sloeg. Nadat Ronald Hoop een ziedende inzet door Van Duynhoven had zien gestopt, claimde alles wat van Dordrecht'90 was een strafschop. Voor iedereen zichtbaar had Benneker de bal met beide handen weggeslagen voor het gretig koppende hoofd van Michel Langerak, maar blijkbaar niet duidelijk genoeg voor arbiter Luinge en zijn assistent aan de zijlijn.
Groot was de teleurstelling dan ook bij Dordrecht'90 dat MVV geheel tegen de verhouding in met een voorsprong kon gaan rusten. Zowel Maarten Atmodikoro als Adri van Tiggelen greep echter niet voldoende in op het moment dat Twan Scheepers negen minuten voor de rust aan de bal kwam. Te gemakkelijk mocht de ex-PSV'er doorgaan en afmaken: 2-1.
Vier minuten had Dordrecht'90 na de hervatting nodig om op gelijke hoogte te komen. Maarten Atmodikoro kreeg de bal door Raymond Libregts zo maar in de voeten gespeeld, waarna de voorzet van de verdediger Michel Langerak bereikte. Uiterst stijlvol kopte deze de bal achter de vertwijfelde Van Duynhoven.
Nadat Benny Gall nog goed handelend was opgetreden tegen Roberto Lanckohr, ging Dordrecht'90 op jacht naar de voorsprong. wat zich ontspon was een waar kansenfestival, waarbij Romeo Wouden, Cor Lems, Reinier Robbemond en Ronald Hoop de bal maar niet over de streep konden krijgen.
Zeven minuten voor tijd was er echter de bevrijding. Bij Dordrecht'90 waren Cor Lems (blessure) en Leo Koswal, hij was na enorm veel verricht werk met vele hoogstandjes moegestreden, door Warry van Wattum en Mischa Rook afgelost, toen Michel Langerak, hij weer, voor Dordrecht'90 hoog in de touwen knalde.
Direct waren in Maastricht de poppen aan het dansen. Woedende supporters doorbraken een hek en leken bezit te gaan nemen van het veld. De stadionspeaker durfde het nog aan om te beweren dat het vooral Dordtse supporters waren, die Luinge ertoe noopten de wedstrijd enige minuten te onderbreken, maar dat zal wel een portie Limburgs chauvinisme zijn geweest.
In ieder geval verschafte het MVV een mooie time-out om het strijdplan voor de laatste minuten klaar te stomen. Met Thal en Balarabe voor Lanckohr en Scheepers werd het slotoffensief ingezet. Het resultaat was er naar. Twee minuten voor tijd was het Straal die de laatste strohalm van Dordrecht'90 in tweeën brak: 3-3.
Wanhopig trachtte Dordrecht'90, dat Benny Gall mee naar voren stuurde, het naderende onheil nog af te wenden. Het mocht niet meer baten. Als een dappere gladiator werd Dordrecht'90 van het veld gedragen. Een illusie armer...