 Kort voor tijd kreeg Romeo Wouden nog een kans op 1-2 doch de donkere Dordtenaar kreeg de bal niet voorbij de uitlopende NAC-doelman John Karelse. |
Ron Spelbos staat voor een zware klus, zovel is duidelijk na de 1-1 van zaterdagavond thuis tegen Dordrecht'90. Twaalf hoekschoppen voor NAC, slechts een tegen, twee rode kaarten eerlijk verdeeld. Het lijkt wat, maar het is niks. Als de glanzende debutant van het vorig seizoen al niet meer in eigen huis van de nummer laatst van de eredivisie kan winnen, dan is er iets mis. Maar wat?
"Ze beginnen elke wedstrijd veel te slap, de hoogmoedswaanzin moet eruit," analyseerde de trainer/coach net als iedere andere toeschouwers na afloop. Vorige week liet Spelbos ook los dat zijn ploeg te voorspelbaar speelt. "Te gemakkelijk te verdedigen door de tegenstander," zei hij toen. Er moet dus feller getraind worden en voor het tactische concept moet meer dan slechts één variant bedacht worden. Spelbos heeft gelijk. Maar als Remie kort achter de spitsen loopt, om er eens een ontluikend variantje tegenaan te gooien, wie gooit dan de ballen van de rechterflank voor? Het zogenaamde tweede echelon bij NAC grijpt zijn kansen gewoon niet. Daar zit een belangrijk probleem, zo lijkt het. En zo voelen de trainers Spelbos en Carton het.
Zaterdag namen de ruim tienduizend supporters nog enigszins genoegen met na rust drie kwartier hartstochtelijk aanvalsspel van de yellow army. Maar die inhaalraces, weer kwam NAC eerst op achterstand, blijven niet netjes staan. Een club met pretenties, een elftal waarin gemiddeld bovenmodaal verdiend wordt, NAC dus, zo'n ploeg moet hoger staan dan halverwege de middenmoot en moet degradatiekandidaten omver spelen.
 Maarten Atmodikoro speelde ook tegen NAC wederom een prima wedstrijd. |
NAC startte het duel zonder de geschorste Lokhoff. Op zijn positie stond Van Wonderen, terwijl de tijdelijke vacature op het middenveld werd opgevuld door Gesthuizen. Niemand is onmisbaar in het leven, maar Lokhoff bij NAC toch voorlopig wel. Van Wonderen mist nog het natuurlijk overwicht, dat bij het leiderschap hoort. Bovendien is hij moeilijker aanspeelbaar dan Lokhoff. Van Wonderen wil alle ballen precies in de voeten aangespeeld krijgen en daar moeten zijn collega's erg aan wennen. Gesthuizen, tja Gesthuizen. Hij is klein, blond en heeft kittige bewegingen en daarom is hij heel populair bij het publiek. Maar zaterdagavond verspeelde hij veel ballen, ging duels maar half in en gaf zijn directe tegenstander, de te dikke en te langzame Lems, veel ruimte. Waarom het publiek dan toch fluit als hij vanwege vermoeidheid gewisseld wordt, zal wel altijd een raadsel blijven.
Maar er zijn er meer die het even niet hebben bij NAC. Lammers en Van Hooijdonk bijvoorbeeld. "We hebben ons geluk opgebruikt," zei Spelbos, toen hij nog eens nadacht over de kansen van het duo. Ik snap er geen flikker van", sprak Lammers nog iets duidelijke. "De ballen die ik er vorig jaar zo in schoot, krijg ik er nu niet in." Zijn collega Van Hooijdonk dacht er net zo ver. En ook Remie krabde eens achter zijn oren. Want dat Dordt, met een leep spelende Van Tiggelen vrij voor zijn achterhoede, zo eenvoudig op 0-1 kwam na bijna een half uur, lag toch ook aan hem. Een bal van Lems liet Remie in zijn eigen strafschopgebied onder zijn voet door schieten. Daardoor kwam de snelle Wouden in een uitstekende scoringspositie; hij plaatste de bal zuiver in de verste hoek voor Karelse, 0-1.
Vlot na rust trok Van Hooijdonk de stand gelijk. Remie, hij had wat goed te maken, viel fraai over het uitgestoken been van Langerak. Het stadion loeide en de scheidsrechter kon niet anders: geel voor de Dordtenaar en een penalty voor NAC, waaruit Van Hooijdonk scoorde.
Het publiek ging er eens voor zitten, schraapte de kelen en transformeerde het stadion in een soort snelkookpan. In die sfeer gebeurt er van alles aan de Beatrixstraat en lijkt het of je naar een topduel zit te kijken. De scheidsrechter raakt onder druk en doet de raarste dingen. Zo liet Temmink, een van de beste arbiters van dit moment, Lems Van Wonderen in de heupzwaai nemen zonder er in het zestienmetergebied een strafschop voor te geven! Hij gaf Langerak, perfecte bewaker van Van Hooijdonk, terecht een rode kaart voor het slaan van de NAC-spits. Even later kreeg Brusselers binnen een minuut twee keer geel en dus rood. De tweede gele kaart sloeg nergens op. Brusselers en Brøgger rolden om de bal en knepen elkaar een beetje. Meer kant het niet geweest zijn.
Maar wat er ook gebeurde, NAC kon de volle winst niet grijpen. Keeper Gall, voor een habbekrats onder de Dordtse lat, deed zijn werk fenomenaal en de spitsen van NAC leken de dozen nog om hun schoenen te hebben zitten. Aan de andere kant mocht NAC van geluk spreken dat Karelse scherp bleef. Als enige in het stadion wist hij in de ruimte blessuretijd dat een schot van Van der Merwe twee centimeter voorlangs zou gaan en even later, tussendoor liet Lammers nog even een bal vrij voor de goal van zijn keeper Wouden van de winnende treffer af. Het zou ook te veel eer zijn geweest voor het catenaccio van de minimum-voetballers uit Zuid-Holland.
NAC - Dordrecht'90 1-1 (0-1.
29. Wouden 0-1, 49. Van Hooijdonk 1-1. Scheidsrechter; Temmink. Toeschouwers: 10.743. Rode kaart: 80. Langerak (Dordrecht'90), 83. Brusselers (NAC) 2x geel. Gele kaart: Langerak, Atmodikoro (Dordrecht'90).
NAC: Karelse; Koumans (62. Gaasbeek), Brood, Van Burik en Wilnis; Remie, Gesthuizen (73. Gerritsen), Van Wonderen en Brusselers; Van Hooijdonk en Lammers.
Dordrecht'90: Gall; Robbemond, Wilsterman, Van Tiggelen, Langerak en Rook; Van Wattum, Lems (59. Brøgger) en Atmodikoro; Breetveld (82. Van de Merwe) en Wouden.