Reiner Robbemond (nog net zichtbaar nadat zeven-spelers feliciteerden) scoorde tegen Emmen het enige Dordtse doelpunt.

EEN MINUUTJE TE LANG
Je kunt je geen vervelender moment voorstellen, dan juist een minuut voor tijd een zeker lijkende overwinning kwijt te raken. Het overkwam Dordrecht'90 zaterdagavond in de topper met lijstaanvoerder Emmen.
Tot aan die fatale laatste minuut koesterde de Dordtse brigade een voorsprong van 1-0 en hoewel Emmen nog wel enigszins aan de poort rammelde, kon de ploeg uit het noorden des lands niet echt overtuigen.
Geen centje pijn dus voor Dordrecht'90, ware het niet dat in die allerlaatste minuut bij een hoekschop van Emmen toch enigszins in paniek toesloeg. Anders kan het niet verklaard worden, dat de Dordtenaren zich en masse in het eigen doelgebied ingroeven.
Het zorgde voor een onoverzichtelijke situatie waaruit Emmen totaal onverwacht zijn voordeel kon peuren. De weliswaar effectvol ingebrachte hoekschop stuiterde immers vrolijk voorbij alles en iedereen over de doellijn, nadat Mika Nurmela de bal nog een tikje mee had gegeven, en bezorgde daarmee Dordrecht'90 een kater van jewelste: 1-1.
Uiteraard had dit doelpunt nooit mogen vallen. Dordrecht'90, dat tot dan nog geen lastige hoekschop te verwerken had gekregen, had gewoon het overzicht moeten behouden en ook doelman Peter van der Kwaak, die verder een excellente partij stond te keepen, had zich over alles en iedereen op de inkomende bal moeten storten.
Achteraf is het echter altijd gemakkelijk praten en kan aan het gebeurde niets meer worden veranderd. Het moment telde en terecht merkte trainer Azing Griever na afloop op, dat Emmen ook in Dordrecht weer het geluk van de koploper had.
Dordrecht'90 schoot er niets mee op. Het had zo graag in eigen huis en tegen de koploper goed aan de vierde periode willen beginnen en als je dan in de laatste minuut twee kostbare punten verspeelt, doet dat behoorlijk pijn.
Zeker omdat Dordreht'90 zaterdagavond voor een kleine dertienhonderd toeschouwers een aanzienwaardige partij op de mat legde. Gezien de positionele beperkingen mocht dat op zich al een prestatie worden genoemd. "Ik moet mijn ploeg dan ook zeker complimenteren", stelde Cees van den Bosch na afloop. "Het was door de blessures van Lems en De Romijn en de schorsing van Van der Laan toch een beetje een hutspots waarmee we in het veld stonden. Desondanks zijn we de strijd aangegaan en hebben lang uitzicht gehad op de overwinning, die we uiteraard nooit meer uit handen hadden mogen geven."
Van den Bosch was met de vondst op de proppen gekomen om Richard Plug de positie van Cor Lems te vergeven. Uiteraard was het wennen voor Plug, maar hij deed dat zeker niet verkeerd. "Hij kan heus voetballen", vond Van den Bosch, die zich echter niet alleen lovend over Plug uitliet. "Hij bracht ons in de laatste fase van de wedstrijd in de problemen door zich te ver terug te laten zakken", plaatste de trainer van Dordrecht'90 een kritische noot bij het tot man van de wedstrijd uitgeroepen optreden van Plug.
Desalniettemin leek de al of niet verplicht ondergane 'verjongingskuur' Dordrecht'90 goed gedaan te hebben. In defensief opzicht klopte het met Baven, Wilsterman, Lankhaar en Van de Merwe prima. Zo speelde Brian Wilsterman een voortreffelijke wedstrijd tegen Martin Drent, die in aanvallend opzicht constant de weg moet vrijmaken voor Emmens topscorer Michel van Oostrom.
Omdat Wilsterman constant het duel aanging met de toch nog een kop grotere en veel gebloktere Drent, kon Emmen zijn geliefkoosde spelletje in Dordrecht niet op de mat leggen.
Uiteraard kreeg Emmen nog wel een aantal mogelijkheden, die ondermeer voortkwamen uit het bijzonder matige vlaggen, en dat is zacht uitgedrukt, van grensrechter Wassink, die consequent zijn vlag naar beneden hield op de momenten dat Emmen spelers soms meters in buitenspelpositie had.
Gelukkig voor Dordrecht'90 hield Van der Kwaak op die momenten zijn ogen goed op de bal gericht en hield hij Jan de Jonge en Michel van Oostrum, die zich met zijn overdreven geschreeuw bij overtredingen niet al te geliefd maakte, van scoren af.
In de tussentijd liet Dordrecht'90 bij vlagen prima combinaties zien. Jammer was alleen dat Ronald Hoop en Glenn Summerville niet konden brengen wat eigenlijk van hen werd verwacht.
Desondanks prees de ploeg zich gelukkig op het moment dat Dirk Jan Derksen negen minuten voor rust de bal panklaar legde voor Reinier Robbemond, die vervolgens voor zijn eerste treffer van het seizoen tekende.
Met de voorsprong in de knip haalde Dordrecht'90 de rust en gehoopt werd dat de mannen van Van den Bosch en Eijkenbroek vervolgens gebruik konden maken van de ruimte, die er ongetwijfeld zou komen.
Emmen, dat steeds meer met de moed der wanhoop, hetgeen irritatie opleverde bij Drent, die uiteindelijk uit voorzorg gewisseld moest worden nadat hij het verbaal aan de stok kreeg met Baven, ging aanvallend, bezorgde Dordrecht'90 inderdaad die ruimte.
De overtuiging, oftewel het vertrouwen, ontbrak echter bij de thuisclub, zodat tot aan de laatste minuut de score ongewijzigd bleef.
En terwijl iedereen op dat moment al rekening hield met een Dordtse stunt, iets wat de ploeg zo goed had kunnen gebruiken, sloeg het noodlot voor de dit seizoen toch al zo geplaagde formatie bij die laatste hoekschop in de allerlaatste minuut toe.
"Vooraf had je voor zo'n resultaat getekend, nu doet de 1-1 pijn, heel pijn", bromde Van den Bosch zijn slotakkoord.
Opstelling Dordrecht'90: Van der Kwaak; Baven, Wilsterman, Lankhaar, Van de Merwe; Hoop, Rook, Plug, Robbemond; Derksen en Summerville.
Emmen: Migchelsen; De Kruyf (Grummel), Veldwijk, Van Raalte, Heinola; Barmentloo, De Jonge, Nurmela; Drent (Meyerman), Van Oostrum, Alberda.