 Eric van de Merwe, goed voor een 'assist' en een fraaie treffer, namens het met 4-1 van Haarlem winnende Dordrecht'90 aan de bal. |
Eerstedivisionist Dordrecht'90 kan na de 4-1 zege op het met slechts één punt onderaan bungelende Haarlem voorlopig even een stootje velen.
De brigade van Robert Verbeek, die momenteel samen met MVV de gedeelde derde plaats bezet, heeft immers een behoorlijk buffertje voor eventueel mindere tijden gelegd en kan met een flink portie zelfvertrouwen de komende vijf loodzware duels tegemoet zien.
De Krommedijkers dienen dan de degens te kruisen met MVV, Cambuur, Go Ahead Eagles, Veendam en Emmen. Wedstrijden van, zoals dat met een mooi woord heet, de waarheid en waarna de voorlopige balans bij de Dordtse BVO kan worden opgemaakt.
"Wij weten dan precies waar we staan", stak Robert Verbeek zijn nieuwsgierigheid naar de dingen die komen gaan niet onder stoelen of banken.
De Dordtse keuzeheer, die constateerde dat Haarlem meer kansen kreeg dan hem lief is, zag zijn manschappen het karwei tegen het fanatiek tegenspartelende Haarlem, dat er alles aan gelegen was de tweede 'periode' goed te beginnen, ietwat geflatteerd klaren. Pas bij de 3-1 van Peter van der Veen kon Verbeek zich voor het eerst behaaglijk in zijn zetel in de dug-out laten terugzakken. "Vooraf had ik nog tegen Hans Eijkenbroek gezegd, dat het wel eens fijn zou zijn om met een leuke uitslag eindelijk eens een keer rustig op de bank te kunnen zitten", maakte Verbeek duidelijk dat de tot dusver geboekte magere overwinningen niet bepaald aan zijn gemoedsrust hebben bijgedragen.
De 1700 nieuwsgierigen constateerden dat de ploeg van Ben Hendriks zich zeker niet als een 'doetje' gedroeg. Met name de schoffelende Melvin Donleben, trouwens best een aardige voetballer, beet flink van zich af. Arbiter Oskam, in het dagelijks leven officier van justitie in Rotterdam, moest de Haarlemmer met een flink aantal corrigerende fluitsignalen en een gele kaart tot de orde roepen. Aanvankelijk poogde het op de defensie leunende Haarlem met lange 'halen' de twee spitsen Piet Keur en Maurice Gijzen in stelling te brengen. Een opzet, die weinig zoden aan de dijk zette. Dordrecht090 bleek vooralsnog dan ook de gevaarlijkste ploeg, zonder daarbij echter te kunnen imponeren. Zo kopte Peter van der Veen na aangeven van de uitblinkende en wederom frisse dynamo Cor Lems in het luchtledige, vuurde Richard Plug voor de ogen van zijn voormalige trainer Ben Hendriks op de voet van Marc Verzijlberg en versloeg de onzekere Mischa Salden zijn eigen goalie bijna met een kopbal.
Dit alles binnen nog geen kwartier tijd. Pas daarna gaf Haarlem met twee rakelings voor het doel van Van der Kwaak langs schietende voorzetten er blijk van niet voor zoete koek naar de Merwestad te zijn gekomen.
Mischa Rook, uit een voorzet van Glenn Summerville, en Peter van der Veen, na en doorgekopte bal van John Baven, kwamen eerst nog in aanmerking voor een huldiging, voordat de onfortuinlijke Mischa Salden in de 38e minuut een voorzet van Richard Plug steenhard in de kruising achter Verzijlberg kopte.
"Toch nog een assist", zou Richard Plug, die eerlijk toegaf geen beste wedstrijd te hebben gespeeld, naderhand grijnzend opmerken.
Salden was zo van streek, dat hij niet veel later de bal sullig aan Mischa Rook verspeelde, maar de Dordtenaar bleek niet bij machte het presentje uit te pakken.
Tussen de bedrijven door had Dordrecht'90 overigens wel de teugels te ver laten vieren. "We waren een beetje overmoedig geworden. Opeens liep iedereen maar naar voren en eindigden we een paar keer met veel te veel mensen voor de bal", verklaarde Robert Verbeek later de zwakke periode van zijn ploeg. Tot ontsteltenis van de Haarlemse trainer Ben Hendriks en tot opluchting van Dordrecht'90 kwam de thuisclub op slag van rust tot twee keer toe met de schrik vrij. De ervaren Piet Keur, die enkele keren de veel 'groenere' John Baven opzij had gezet, zag zijn boogbal achter de uitgelopen jarige Peter van der Kwaak naast het doel ploffen en niet veel later legde hij de bal in kansrijke positie af op de fel gehinderde en missende Maurice Gijzen.
Zonder Baven, die met een teenblessure in de kleedkamer was achtergebleven, en met Ivo Reemnet in de ploeg begon Dordrecht'90 net zo slecht aan het tweede bedrijf als het de eerste acte had besloten. Binnen zestig tikken prikte Piet Keur, die dor Julian Emanuelson was bediend, de bal achter Van der Kwaak. Dit met de kanttekening, dat de Dordtse verdediger bij het balbezit van Keur achteruit liepen. "Een misverstand tussen Lankhaar en Rook", oordeelde Verbeek naderhand. Een op dat moment dus nog even onwennige Rook, die na het uitvallen van Baven samen met Lankhaar het centrum bewaakte. Reemnet had de positie van De Romijn ingenomen en laatstgenoemde routinier had met het oog op al te doldrieste aanvallende acties van zijn ploegmakkers een controlerende rol op het middenveld op zich genomen.
Omdat doelman Verzijlberg in de 55e minuut zijn capaciteiten als meevoetballende keeper duidelijk overschatte - uit zijn actie vloeide een hoekschop voort - kwam Dordrecht'90 weer op voorsprong. Via Plug en Plet, de springende Rook en een tikje van Lankhaar kwam de bal voor d voet van de genoteerde Eric van der Merwe, die van grote afstand secuur het gat achter de verstijfd Verzijlberg vond.
"Een fout van Marc", foeterde Ben Hendriks, die natuurlijk ook al niet blij was met het eigen doelpunt van Salden en het missen van de kansen vlak voor rust. Haarlem bleef fanatiek ijveren voor een beter resultaat en daarom was het maar goed, dat Peter van der Veen het speeltuig in de 76e minuut van dichtbij achter Verzijlberg plaatste. Dit met dank aan aangever Cor Lems en Haarlemmer Ralph Goed, die hem de bal op een presenteerblaadje aanbood. "Weer een cadeautje", baalde Hendriks zo nodig nog steviger.
Toen Van der Veen, die later van Verbeek een applauswissel zou krijgen, nog geen twee minuten later een verre voorzet van Eric van der Merwe met het hoofd tot achter de te laat uitgekomen Verzijlberg verlengde, had Dordrecht'90 de grootste seizoenzege definitief op zak.
Waaraan doelman Peter van der Kwaak, die zijn contract tussentijds met een jaar verlengde, al met al toch nog een behoorlijk steentje moest bijdragen. Zijn reactie met de voet op een inzet van de balvaste Maurice Gijzen was knap te noemen en die op een schitterende omhaal van Piet Keur zo mogelijk nog knapper. Ook de boogbal van Melvin Donleben, die 'Kwaak' iets te ver voor zijn doel zag staan, vond geen genade in de ogen van de op één na minst gepasseerde goalie van de eerste divisie.
Opstelling Dordrecht'90: Van der Kwaak; Plet, Baven (Reemnet), Lankhaar, De Romijn; Rook, Van der Merwe, Summerville, Lems (Wasiman); Plug, Van der Veen (Myssing).
Haarlem: Verzijlberg; Jeffrey de Jong; Salden, Goes, Patrick de Jong; Strobbe (Promes), Weeling, Emanuelson, Donleben; Keur, Gijzen.
Bijzonderheden: Bij Dordrecht'90 waren Dirk Jan Derksen, die over vier weken de looptraining hoopt te hervatten, Marco de Laat (ziek) en Rodney Elliot (kuit) niet inzetbaar.
De blessurelijst van Haarlem was met de absentie van Junas Naciri (enkel), Chima Onyeike (enkel), Ton Pronk (knie), Carlos Hasselbaink (hamstring) en Emiel Schindeler aanzienlijk langer.