KEN WATANABE VESTIGT AANDACHT OP ZICH BIJ DORDRECHT'90
Een minuut of vier voor het einde van de wedstrijd tussen DCV en Dordrecht090 veren de toeschouwers, die in de loom makende hitte aan het Krimpense Waalplantsoen onderuit gezakt zijn, ineens op. Een Dordtse speler met het rugnummer 20 heeft zojuist gescoord, door volledig vrij in de lucht hangend en met zijn rug naar het doel met de hak binnen te tikken. Zo zie je ze maar heel zelden, weten de kijkers zeker.
De actie komt op naam van Ken Wattanabe en hoewel de treffer wordt afgekeurd wegens buitenspel (waardoor het bij een 1-5 eindstand blijft), heeft de aanvaller wel de aandacht op zich gevestigd. Wattanabe komt na rust bij een 1-0 achterstand in het veld, legt er vier klaar voor Raffaelle de Gregorio en scoort zelf de vijfde. Een dag eerder heeft hij dan al drie keer doel getroffen voor het tweede elftal tegen Flakkee. "Goeie jongen", is dan ook het logische commentaar van de Dordtse trainer Robert Verbeek.
Wattanabe goldt ooit bij Willem II als een geweldig talent, maar brak eigenlijk nooit echt door. In zijn eerste seizoen bij TOP Oss raakte hij vervolgens zwaar geblesseerd en vertrok na een lange revalidatie voor twee jaar naar zijn geboorteland Japan, om te studeren. Daar trainde hij een tijdje mee bij NTT Kanto, de club van Pim Verbeek, die Watanabe adviseerde bij terugkeer in Nederland eens contact met broer Robert op te nemen. "En ik kende Ken zelf ook al, omdat hij met Elroy Asmus in de jeugd bij Unitas voetbalde, toen ik daar in het eerste elftal speelde", zei Verbeek, die wel brood zag in de komst van watanabe. "We gaan deze week kijken of we het rond kunnen maken."
Het optreden van de Japanse Arkelnaar - en het feit dat DCV na de pauze ook een vrijwel volledig nieuwe ploeg binnen de lijnen bracht - zordge er in ieder geval voor dat Dordrecht'90 de domper van een nederlaag in de laatste oefenbeurt bespaard bleef. Bij de basis-elf bleek voor de pauze immers, ondanks redelijk veldspel, de scherpte te ontbreken. Een wellicht logisch gevolg van het feit dat de meeste vaste waarden een dag eerder ook al ruim een uur hadden gespeeld tegen het Flakkees elftal. De Dordtenaren wonnen daar met 0-2, door twee doelpunten van Chima Onyeike.
De Amsterdammer was gisteren tegen DCV echter juist de grote boosdoener als het ging om het missen van kansen. Verbeek, die Karsten Myssing ook nog een strafschop op de paal zag knallen, behoudt niettemin het vertrouwen in zijn speerpunt. "Het is voor hem gewoon even wennen aan een andere manier van spelen. Met Boogers en Jalink achter en bij hen krijgt hij nu veel meer steekballetjes binnendoor, in plaats van ballen van de flanken. Maar Chima gaat straks echt wel weer scoren en Boogers maakt altijd en overal doelpunten, dus daar ben ik niet bang voor", aldus de trainer, die wel baalde van het feit dat DCV een tegentreffer aantekende.
Met betrekking tot de bekerwedstrijd tegen Excelsior Maassluis van komende vrijdag, de eerste echte klus voor Dordrecht'90 ,zal er hoe dan ook weinig veranderen aan de 'ideale elf'. Arno Schaap zal vanwege zijn grotere routine vrijwel zeker starten als diepe linkermiddenvelder (met Peter van der Slot achter de hand) en de tien kolo afgevallen Germain Wattamaleo lijkt de man voor de rechtsbackplaats. "Maar Uriel Trustfull speelde daar zaterdag ook goed, net als André Hol vandaag", wees Verbeek op de alternatieven.
Scoreverloop: 1-0 Peter van Buuren, 1-1, 1-2, 1-3 en 1-4 Raffaele de Gregorio, 1-5 Ken Watanabe.
Basisopstelling Dordrecht'90: Van der Werff: Wattamaleo, Van der Net, Myssing, Sandvliet; Monteiro, Van Aerde, Jalink, Schaap; Boogers en Onyeike.
Na de rust kwamen ook Jan Scheurwater, André Hol, Gene Overkleeft, Raffaele de Gregorio, Uriel Trustfull, Ken Watanabe en Peter van der Slot nog binnen de lijnen. De jeugdige Cedric van Wijngaarden, vorig seizoen als amateur gekomen van Willen II, speelde de tweede helft als linkervleugelverdediger.