VEENDAM FIER KOPLOPER NA 3-1 OVERWINNING BIJ DORDRECHT'90
Met een vette grijns begroette BV Veendam-trainer Martin Koopman vrijdagavond het eindsignaal in Dordrecht. De zwaarbevochten 3-1 zege aan de Kromme Dijk betekende de derde overwinning op rij en daarmee nestelde zijn ploeg zich nog zonder puntverlies stevig aan kop in de eerste divisie. De donkere wolken, die jarenlang boven De Langeleegte hingen, lijken te hebben plaatsgemaakt voor roze. En komt de voorspelling van de Deventer coach (‘dit jaar gaan we meedoen met de grote jongens‘) vooralsnog uit.
Koopman repte maar weer eens van het ‘goede gevoel‘, dat hij proeft binnen zijn selectie. „Niet vreemd natuurlijk na drie overwinningen, maar als je ziet met hoeveel plezier en geloof de selectie traint. . . Dat zie je dan terug in de wedstrijd. Bovendien staan we er fysiek en conditioneel uitstekend voor. Dan kom je vanavond wel op achterstand, maar zie je dat we de tweede helft toch nog een keer gas kunnen geven en de beslissing kunnen forceren. Prachtig, een verdiende overwinning.”
Hoewel Veendam in de eerste helft al het betere van het spel had, was het eerste kansje voor Marco Boogers. Het lastige schot van de lepe routinier werd door Veendam-doelman Peter van der Vlag met moeite gestopt. Vervolgens namen de Oost-Groningers het heft in handen. Vooral op het middenveld moest Dordrecht ‘90 vaak haar meerdere erkennen in Theo ten Caat en Roy Hendriksen. Waar het door Veendam zo gevreesde spitsenkoppel Boogers-Mark de Vries aanvankelijk echter aan banden lag bij Roel Janssen en Armand Mac Andrew, daar kwamen ook de Veendam-speerpunten Ivan Cvetkov en Marnix Kolder maar moeilijk los van hun directe opponenten. Na een kleine twintig minuten hadden de gasten bijna het antwoord op het stugge Dordtse verzet. Een dieptepass van Mac Andrew werd door Ten Caat gepromoveerd tot haarzuivere voorzet op de kruin van Janssen, die op zijn beurt Tony Alberda bediende. Diens kopstoot verdween echter rakelings naast.
Langzaam maar zeker kroop Dordrecht uit zijn schulp en waar Koopman zo bang voor was geweest gebeurde ook. Janssen was een paar tellen De Vries kwijt, die zich niet bedacht, scherp draaide en Van der Vlag hard en laag in de verre hoek verraste: 1-0. Bijna had Boogers al voor rust de genadeklap uitgedeeld, maar zijn inzet op twee meter van het doel werd door Van der Vlag op katachtige wijze gekeerd.
Tijdens de pauze werd er in de kleedkamers eerst een grootscheepse verkleedpartij georganiseerd. Het paarse uit-tenue van Veendam stak inderdaad niet echt af tegen de groene shirts van Dordrecht ‘90 en de Veenkolonialen begonnen de tweede helft dan ook in het vertrouwde zwart-geel. Het arbitrale trio zag vervolgens dat hun kleur geel maar weinig verschilde van dat van Veendam en hulde zich vervolgens in stralend blauw. De clubkleuren maakten bij de Veendammers nieuwe krachten los.
Het tweede bedrijf was nog maar nauwelijks onderweg, of de gelijkmaker lag al tegen de touwen. Cvetkov werd de diepte ingestuurd en de Bulgaarse topscorer van vorig jaar, die dit seizoen nog droog stond, draaide met sierlijk kap- en draaiwerk eerst de complete Dordtse defensie dol, alvorens hij doeltreffend uithaalde. Een minuut daarna kon doelman Rody Hoegee de doorgebroken Alberda ternauwernood van een Veendammer voorsprong afhouden. Uitstel van excecutie, want Kolder zorgde een fractie later middels een vlammend schot alsnog voor de 2-1. Dordrecht wankelde en kon geen vuist meer maken. Sterker, de thuisploeg ging tien minuten voor tijd gestrekt naar het canvas, toen Hendriksen op aangeven van Cvetkov zuiver afdrukte: 1-3. De thuisploeg raakte vervolgens enigszins gefrustreerd, wat resulteerde in het wegzenden van de hevig protesterende coach Harry van der Ham. Koopman vond het allemaal best. Met negen punten uit drie duels stak hij nog maar eens een sigaartje op.