DOEKJE VOOR HET BLOEDEN

Een indrukwekkend moment. Voorafgaande aan het treffen tussen Dordrecht'90 en Emmen werd een minuut stilte in acht genomen voor de slachtoffers van de aanslagen in Amerika.

Was daar eerst nog de opwinding over het wel of niet passeren van de bal over de doellijn na een hard ingekopte hoekschop van Mark de Vries in blessuretijd, vervolgens maakte de spits van Dordrecht'90 zelf aan alle onzekerheid een einde door een nieuwe kans wel achter doelman Jelle ten Rouwelaar te werken. Daardoor kreeg Dordrecht'90 met de bereikte 2-2 in ieder geval nog een klein beetje loon naar werken in het treffen met Emmen, dat echter in een eclatante Dordtse overwinnig had moeten uitmonden.
In de eerste helft had de thuisploeg immers ruim afstand moeten nemen van de formatie van trainer Hennie Spijkerman. Omdat Dordrecht'90 verzuimde de voorsprong van 1-0 naar een geenszins overdreven 3- of zelfs 4-0 op te voeren, kwam het na de hervatting in de problemen. Emmen, dat in de tweede 45 minuten een halve kans kreeg, lukte het echter om op ongeloofelijke wijze tweemaal te scoren en daardoor bijna ook nog de volle drie punten de lange terugreis te aanvaarden.
De 2-2 van Mark de Vries was derhalve een stukje gerechtigheid, al wilde trainer Harry van den Ham meer spreken van een doekje voor het bloeden. "Op onverklaarbare wijze weten we in de eerste helft, waarin we in mijn ogen fantastisch voetbal op de mat legden, niet genoeg te scoren, waarna het ongekend is hoe we vervolgens zelf de doelpunten tegen krijgen. Je mag dan uiteindelijk blij zijn dat je nog gelijk speelt, maar dat ene punt hadden er ook nu weer drie moeten zijn." Met de overeengekomen 2-2 kwam een eind aan een wedstrijd, die op deze dag van rouw voor de slachtoffers van de laffe aanslagen in Amerika een bijzonder karakter had. Imposant was de minuut van bezinning voorafgaande aan de wedstrijd, waar alleen het gezoem van de reclameborden de keiharde stilte onderbrak. Om daarna over te schakelen naar de orde van de dag, was wellicht nog des te bizarder.
Startte Dordrecht'90 enigszins weifelend met een aantal kleine slippertjes in de achterhoede, maar vervolgens trok het uiterst overtuigend de wedstrijd naar zicht toe. Emmen had zijn handen vol aan het levensgevaarlijke Dordtse spitsenduo Mark de Vries en Marco Boogers en kwam daardoor zelfs nauwelijks aan voetballen toe.
De Dordtenaren zetten de overmacht in een redelijk vroege voorsprong om, toen Mark de Vries uitstekend de diepte in snelde en de pass van Hans van der Woude keurig achter Ten Rouwelaar plaatste.
Diezelfde Ten Rouwelaar bleek vervolgens een plaag voor met name Marco Boogers. De anders zo doeltreffende Dordtenaar lukte het maar niet om de bal achter de doelman van Emmen te krijgen, hoewel hij toch zeker vier opgelegde mogelijkheden kreeg.
Daarmee had hij zijn ploeg voor rust al in veilige haven kunne schieten en had hij trainer Harry van den Ham een dienst kunnen bewijzen. "Met een ruime voorsprong, had ik een aantal spelers in de tweede helft broodnodige rust kunnen gunnen. Nu moesten we, zerk omder we op uiterst ongelukkige wijze ok nog eens op achterstand kwamen, vol aan de bak blijven. Ik kan alleen maar trots zijn op mijn spelers, dat zij dit tot en met het laatste fluitsignaal hebben weten op te brengen. Komende dinsdag wacht immers al weer een nieuw bekerduel."
Dat Dordrecht'90 na de rust op achterstand kwam, was inderdaad miraculeus te noemen en past eigenlijk helemaal in het plaatje van het seizoen. De gelijkmaker van de formatie uit Drenten was gewoonweg lachwekkend te noemen. Frank Broers trapte bij een voorzet volledig in de grond, maar zag de dwarrelende bal tot zijn eigen stomme verbazing via de onderkant van de lat en het lichaam van de uiterst ongelukkige doelman Hoegee het doel vinden: 1-1. Ook de 1-2 van Emmen, waarbij Paul Weerman wel erg makkelijk de bal onder het lichaam van Hoegee kon door plaatsen, was niet meer dan een mogelijkheid. De goals gingen er echter wel in, terwijl bij Dordrecht'90 een inzet van Marcel van der Net op de paal uiteen spatte en Marco Boogers nog maar eens de honder procent kansen niet wist te verzilveren.
Terwijl de tijd doortikte leek opnieuw een Dordtse nederlaag haast niet meer af te wenden, maar bleek de ploeg uiteindelijk bereid om diep in de reserves te tasten. Leek de gelijkmaker van Dordrecht'90 in eerste instantie te worden onthouden, uiteindelijk wa daar pal voor het laatste fluitsignaal van de voortreffelijk leidende scheidsrechter Van Dijkde zo bevrijdende 2-2.
Scoreverloop: 18.1-0 Mark de Vries, 48. 1-1 Frank Broers, 75. 1-2 Paul Weerman, 90. 2-2 Mark de Vries.
Opstelling Dordrecht'90: Hoegee; Persijn, Van der Net, Van Dalen, Sandvliet; Van Aerde, El Khalifi, Van der Woude, Van Zundert; Boogers, De Vries.
Emmen: Ten Rouwelaar; Slor, Arts, Van der Linden, Broers; Ahannach, Nijgh (74. Johanssen), Oosting, Illiohan; Van Oostrum (65. Sibum), Weerman.
Bijzonderheden: Voor 1000 toeschouwers hield de foutloos leidende scheidsrechter Van Dijk de gele kaarten op zak. Alex van Duyvenbode en Fernando Pascale staan nog altijd op de blessurelijst, terwijl bij Emmen Marienus Dijkhuizen, Pascal de Vries en Jefferey (geschorst) niet inzetbaar waren.