EMMEN MAG NIET KLAGEN MET GELIJKSPEL TEGEN DORDRECHT
Een punt in een uitwedstrijd is niet eens zo slecht, maar het geluk straalde vrijdagavond bepaald niet van Emmen-trainer Hennie Spijkerman af. De Drenten speelden aan de Krommedijk met 2-2 gelijk tegen Dordrecht ‘90, maar hadden net zo gemakkelijk met vijf doelpunten verschil de boot in kunnen gaan. „Over negentig minuten komen we goed weg”, fluisterde Spijkerman. En dat was heel erg zacht uitgedrukt.
De stand op de ranglijst gaf wat Dordrecht ‘90 betreft een verkeerd beeld. De ploeg van coach Harry van den Ham liep tegen drie nederlagen op, maar de kansen die de Dordtenaren in die wedstrijden om zeep hielpen waren op tien handen niet te tellen. Tegen Emmen was het van hetzelfde laken een pak. Alleen al de portie mogelijkheden die routinier Marco Boogers op zijn bordje kreeg, was genoeg om de wedstrijd met dikke cijfers te winnen. Hij kreeg zes riante mogelijkheden. Met kunst en vliegwerk bleef Emmen overeind. Doelman Jelle ten Rouwelaar stond een paar keer in de weg, Arts pareerde een bal op de doellijn en Boogers en consorten slaagden er domweg niet in de vele 24 karaats kansen om te zetten in klinkende munt.
Emmen stelde er bar weinig tegenover. De spelers wisten de bal niet in de ploeg te houden. Het gevolg: bitter weinig kansen. Rene Nijgh, die de geschorste Jeffrey de Visscher verving, maaide vlak voor de goal een keer over de bal heen, Joseph Oosting zag een mislukte voorzet net achter het doel verdwijnen en Weerman had een klein kansje, maar kwam net te laat om de bal binnen te glijden. Nee, Emmen mocht niet klagen dat het bij rust nog maar 1-0 stond. Na achttien minuten was het Mark de Vries die een diepe bal van Hans van der Woude tot doelpunt promoveerde.
Na rust ging het precies zo. Daarom viel bijna iedereen van zijn stoeltje toen Frank Broers ineens gelijk maakte. Het geluk dat bij Dordrecht ontbrak, had Emmen wel. De treffer van Broers was eigenlijk een totaal mislukte assist. De bal zweefde richting doel, raakte onderkant lat, binnenkant paal en stuitte naar de voor Emmen gunstige kant van de lijn. Het ongeloof was compleet toen Emmen ook nog op voorsprong kwam. Dennis Iliohan bracht Paul Weerman in stelling. Die wist bij de eerste paal wel raad met het buitenkansje: 1-2. Het was niet meer dan gerechtigheid dat Mark de Vries in blessuretijd toch nog een kans verzilverde. Met 2-2 mocht Emmen God nog op de knieën danken.