EINDHOVEN KRIJGT NIEUWE OPDOFFER IN DORDRECHT Het wordt zo langzamerhand een obsessie. Na negen wedstrijden wacht Eindhoven nog altijd op de eerste overwinning. Gisteravond kon de ploeg van Leon Vlemmings het ook niet bolwerken tegen de nummer voorlaatst, Dordrecht'90. De 4-1 nederlaag drukte het opborrelende optimisme van de voorbije week weer grondig de kop in. Drie punten uit negen duels, acht doelpunten voor, 28 tegen. Het zijn de kille, bittere cijfers. Het probleem is dat nauwelijks iemand iets valt te verwijten. De technische staf, Leon Vlemmings en Pascal Maas, moet het zien te rooien met een selectie die kwalitatief en kwantitatief simpelweg een onvoldoende scoort. De ploeg zit met name heel dun in de aanvallers. Jusic en Altunel stonden gisteren opnieuw in de basis, doen hun uiterste best, maar komen te kort. Normaal gesproken kunnen ze ook niet op een plek rekenen, maar in deze barre tijden heeft Vlemmings geen andere keuze. Om over de bezetting van de bank maar helemaal niet te spreken. Ook het middenveld is te licht en verdedigend worden te veel fouten gemaakt. Het een staat daarbij niet los van het ander. Vlemmings weigerde gisteren in te gaan op alle beperkingen, die hem toch als een molensteen om de nek moeten hangen. Hij wil niet zeuren, weet dat er geen verbetering op komst is. Het geld bij Eindhoven is op. 'Dat is niet leuk, maar wel de realiteit. Ik weet waar ik aan begonnen ben en ga nu niet roepen dat er versterkingen moeten komen. Net zomin als dat ik de huidige groep ga afvallen. Zo zit ik niet in elkaar. Vanuit deze situatie proberen we progressie te boeken, het maximale eruit te halen.' Toch is het de vraag of je als bestuur onderhand geen financiële risico's moet gaan nemen of prioriteiten moet verleggen. Waarschijnlijk is de schade groter als het uithangbord een heel seizoen kansloos in de onderste regionen ronddobbert. Juist het geprezen arbeidsethos van de Eindhovenaren maakt het gezwoeg zo aandoenlijk. EVV werkte zich gisteravond aan de Krommedijk opnieuw een slag in de rondte, maar meer dan een goede fase in het begin van de tweede helft leverde het niet op. Voor rust bakten Eindhoven en Dordrecht'90 er akelig weinig van, EVV nog minder dan de thuisploeg. Dordrecht'90 heeft ook zeker geen wonderploeg, is voetballend niet beter dan Eindhoven, maar heeft in de spitsen Boogers en De Vries wel twee jongens die een wedstrijd kunnen beslissen. De lepe Boogers zette ook zijn handtekening achter de 1-0 in de veertiende minuut. Hij schudde Stefan Stam van zich af en klopte Martijn Besselink, die na een geslaagde warming-up fit genoeg werd geacht om te spelen. Dordrecht'90 bleef het spel nadien bepalen. De gelijkmaker van Eindhoven kwam dan ook volledig onverwacht. Reinder Hendriks kopte de bal uit een voorzet terug voor het doel, waar Stefan Stam op de goede plek stond. Stam eiste even later weer een hoofdrol op, nu weer in negatieve zin. Hij liet zich simpel aftroeven door El Khalifi, waarna De Vries zijn ploeg weer aan de leiding kon brengen: 2-1. De rust leek een heilzame werking te hebben op de blauwwitten. Twintig minuten domineerde EVV, met bij vlagen goed voetbal en soms vlotte combinaties. Bouarfa Yahiaoui, de enige EVV-aanvaller met dreiging, was een paar keer dichtbij, maar strandde op de Dordtse doelman Hoegee. Toen Dordrecht vervolgens uit de counter toesloeg (doelpunt Van Dalen) viel het doek definitief en restte Eindhoven slechts het beperken van de schade. Zeker toen Antoine Wellens, net ingevallen voor de geblesseerde Jongepier, met zijn tweede gele kaart naar de douche werd gestuurd. De Vries maakte er nog 4-1 van.