HAARLEM BLIJKT TOCH TE KUNNEN VERLIEZEN
Kan Haarlem nog verliezen? Na een reeks van vijf overwinningen en twee puntendelingen zou je bijna in onklopbaarheid gaan geloven. Maar vrijdag in Dordrecht, tijdens de laatste wedstrijd voor de winterstop, kwam het ontnuchterende antwoord.
Na twee maanden werd weer eens een nederlaag (3-1) geleden. Een onnodige, dat wel.
In de trap van Rick Hooijboer na het laatste fluitsignaal zat alles. Naar verluidt zijn ze de bal die hij over de hoofdtribune joeg nog aan het zoeken. De frustratie van de middenvelder was begrijpelijk. De wedstrijd in Dordrecht was bijna een kopie van het thuisduel tegen de ploeg van trainer Harry van den Ham. Ook toen waren de schoonste kansen voor Haarlem en ging Dordrecht'90 er met de punten vandoor. Het was het enige dat oefenmeester Heini Otto zijn spelers kon verwijten. Dat weer zo ondeskundig met zoveel scoringsmogelijkheden werd omgesprongen. In de eerste tien minuten had het duel al beslist kunnen zijn. Maar Gert-Jan Tamerus, Marc Stuut en Paul Mulders zagen hun schoten van kortbij geblokt. Darl Douglas liet eveneens na de score te openen door de verkeerde keuze te maken. De vleugelspeler besloot uit schier onmogelijke hoek op doel te peren, terwijl Rogier Koordes en Mulders volledig vrij stonden.
,,Ik denk dat hij ze niet zag'', verdedigde Otto zijn rechtsbuiten. ,,Hij is niet zo'n type dat aan zichzelf denkt, maar juist aan het teambelang.'' Dat is misschien wel de belangrijkste winst die Otto met Haarlem de eerste competitiehelft heeft geboekt. Hij heeft een eenheid weten te maken van de 'oude' groep en de voetballers die door Ajax zijn uitgeleend. Dat de trainer zelf ook geen onderscheid maakt, blijkt uit zijn keuze om vrijdag Didi Longuet buiten de basis te houden. Otto gaf de voorkeur aan het elftal dat vorige week met succes tegen Cambuur speelde. Longuet ontbrak toen wegens een schorsing. ,,De jongens van vorige week verdienden het weer te beginnen.'' In het veld is ook nauwelijks onderscheid te zien tussen de talenten uit Amsterdam en de rest van de selectie. De groep van vorig jaar heeft zich namelijk duidelijk opgetrokken aan de Ajax-nieuwkomers. Zo is het opvallend te zien hoe spelers als Paul Mulders, Gert-Jan Tamerus en Rick Hooijboer zich de laatste maanden hebben ontwikkeld.
'Bovenaan het rechterrijtje' was de doelstelling die Heini Otto zich stelde aan het begin van dit seizoen, maar zijn ploeg heeft laten zien meer te kunnen. Alleen door RBC en Excelsior werd Haarlem zoekgespeeld, tegen alle andere teams bleef het elftal moeiteloos overeind.
Dat (nog) geen plek bij de beste zeven is bereikt, heeft alles te maken met het gebrek aan scherpte. Met 25 doelpunten hebben slechts vier teams minder doelpunten dan Haarlem. Ook tegen Dordrecht'90 brak het gebrek aan doelgerichtheid het elftal op. De thuisploeg daarentegen had weer weinig nodig om doelpunten te maken. Uit twee 'dode' momenten werd twee keer gescoord. In de achttiende minuut trapte Rachid el Khalifi een afgeslagen bal na een corner binnen (1-0) en in de veertigste minuut tikte Mark de Vries de bal na een hoekschop achter Serge van den Ban (2-1). Twee minuten eerder had Paul Mulders zijn zevende seizoenstreffer gemaakt. Een minuut daarvoor had hij een voorzet tegen de lat geschoten. De tweede helft speelde zich volgens hetzelfde scenario af; Haarlem de kansen, Dordrecht de score. Het beslissende doelpunt werd tien minuten voor tijd gemaakt door Marco Boogers. Daarmee was Dordrecht-trainer Van den Ham dolgelukkig. Hij gaf toe doodsbang te zijn geweest voor Haarlem. ,,Ik heb mijn spelers de hele week gewaarschuwd voor Haarlem. En ze gezegd dat ze met hun fantastische positiespel en individuele kwaliteit veel gevaarlijker zijn dan Cambuur uit of Den Haag uit. En dat bleek vanavond ook. Dit is de eerste ploeg die ons onder druk kon houden. Een gelijkspel was voor Haarlem minstens verdiend geweest.''