RBC liet eindelijk weer eens wat zien. Ook op het scorebord: 3-1.

RBC LAAT EINDELIJK EENS WAT ZIEN
De vraag was, in de 74e minuut van RBC-Dordrecht (3-1), de vraag was: wat doet Eric Braamhaar, de scheidsrechter? Geert den Ouden was bij een aanval onderuit gelopen door Leon van Dalen. Hij had wraak genomen met een elleboogstoot en liep vervolgens haast een whiplash op door een nekslag van Dordrecht-doelman Hoegee. En wat deed Braamhaar? Hij deed niks want hij had niks gezien. Ja, hij gaf een scheidsrechterbal...
De vraag, twee minuten later, was opnieuw: wat doet Braamhaar? De Vries was getackeld in het RBC-strafschopgebied. Nu was de scheidsrechter resoluter. Hij gaf een strafschop. Die door Dordrecht's topschutter Marco Boogers werd gemist. Of anders gezegd: die werd gered door Wim de Ron.
De RBC-doelman redde direct daarmee ook de 2-1 voorsprong, een voorsprong die in de slotfase nog werd uitgebouwd dooor Damien Hertog naar 3-1. De gracieuze middenvelder deed dat op een manier zoals hij ook de 2-1, op aangeven van Den Ouden, had gescoord: met een mooie droge knal, vanuit de tweede lijn.

Mark de Vries blokt een schot.

Ouderwets
Misschien dat RBC-trainer Robert Maaskant nu klaar is met zoeken en veranderen. Het spel was bij tijd en wijle weer ouderwets. Zoals de ploeg ook speelde aan het einde van het seizoen dat het promoveerde naar de eredivisie. Met mooie driehoekjes en met mooi afgemaakte aanvallen. En met Hertog in de hoofdrol. Al waren de hoogtepunten nog te sporadisch en kwam RBC in de tweede helft nog onnodig in de problemen.
Zodat Maaskant naderhand zei: "Ik ben Wim de Ron uitermate erkentelijk. Hij stopte de strafschop en dat was een breekpunt in de wedstrijd. De eerste helft van ons was goed, in de tweede gingen we te veel mee met Dordrecht."
Na eerder Gijs Cales te hebben geofferd, en Jeffrey Kooistra te hebben geprikkeld, was het gisteren weer de beurt aan Raymond de Waard, en voor het eerst dit seizoen ook aan Remco Heerkens en Bjorn Daelemans. Zij allen waren uit de basisopstelling verdwenen. Vooraf had de trainer zich ontevreden getoond over zowel het middenveld als de vleugelspitsen. En dat had dus consequenties.
Met Edwin de Graaf als rechtsbuiten en met Pascal Heije als rechtsmidden op de positie van Remco Heerkens, begon RBC aan wat door Maaskant op het 'huisnet' was aangekondigd als de inhaalrace. RBC mocht tegen Dordrecht geen punten verspelen om niet al snel het contact met de top van de eerste divisie, deze week omgedoopt tot de Gouden Gids-competitie, te verliezen.
De Roosendaalse club zou zich daarmee zo langzamerhand ook belachelijk hebben gemaakt in een competitie waarin het een toonaangevende rol wil en volgens de begrotingen, ook hoort te spelen.

Ab Persijn verdedigend weer zeer sterk.

Moeite
Maar dan moet er wel eens een keer goed gevoetbald worden. "En dat hebben we deze competitie nog niet gedaan," stelde Maaskant reëeel vooraf. Hij zei ook dat het hem veel moeite had gekost om met name Remco Heerkens te passeren. "Die beslissing is me het moeilijkst gevallen. Maar ik vond dat er iets moest gebeuren. We zijn in de breedte van de selectie sterk genoeg om spelers die niet aan de verwachtingen voldoen, te vervangen. Dat is ook gebeurd met Daelemans. De Graaf is natuurlijk geen echte rechtsbuiten. Maar ik zie het wel zitten in die jongen."
Een jongen, die Maaskant altijd laat staan, dat is Geert den Ouden. Bij een rentree van Henk Vos zal de spits wellicht verhuizen naar de nummer-tien-positie, of naar rechts, maar hij zal ook dan wel blijven spelen. En Geert den Ouden, altijd hard werkend, krijgt in deze competitie ook altijd kansen. Elke wedstrijd. En elke wedstrijd ook in de beginfase. Meestal benut hij deze kansen niet. Uit tegen de Eagles maakte hij er na de rust wel twee. Ook gisteren, tegen Dordrecht kreeg Den Ouden direct weer enkele mogelijkheden. Na een actie van Cales in de achtste minuut en na voorbereidend werk van Kooistra in de veertiende minuut. Beide keren benutte hij de kansen niet.

Opstootje na de smerige elleboogstoot van Geert en Ouden.

Verste hoek
Halverwege de eerste helft deed Den Ouden dat echter wel. Na een aanval over Heije en De Graaf was het weer Heije die de vroegere Excelsior-spits in staat stelde om met een aardige halve omhaal in de verste hoek te scoren.
De eerste goal van de wedstrijd was dat niet. En dat was typerend voor de macht die RBC aanvankelijk andermaal ontbeerde. Eerst mocht de Roosendaalse thuisploeg nog van geluk spreken dat Van der Woude in de derde minuut zo stom was om op De Vries te passen in plaats van zelf te schieten.
De Vries scoorde, maar in buitenspelpositie. In de twintigste minuut trof ook de anders spits van Dordrecht doel, uit een kopbal na een voorzet vanaf links van El Khalifi. En omdat Boogers niet buitenspel stond, Keller niet in de buurt was en Hertog er in het kopduel niet aankwam, telde deze goal dus wel. Het bleef de enige van Dordrecht. Dankzij Wim de Ron.