Rody Hoegee stopt opnieuw een strafschop.

Marco Boogers ziet de bal overgaan.

DORDT LAAT PUNTEN LIGGEN
In Venlo miste Dordrecht'90 een kans voor open doel. Tegen VVV waren de Schapekoppen ruim een uur heer en meester, maar verzuimden het karwei af te maken. De euforie omtrent de periodetitelaspiraties liep uiteindelijk zelfs een flinke kater op: 3-1.
Vanaf het eerste fluitsignaal van de prettig leidende Braamhaar trok Dordrecht het initiatief naar zich toe en domineerde op basis van het vertrouwde combinatiespel het duel volledig. De bal ging van voet tot voet en de gastheren stonden erbij en keken ernaar. De krachtverhouding was aandoenlijk en het vertrouwen sloeg over op het meegereisde legioen. Het kon niet anders als dat ook deze missie bij voorbaat zou slagen. Het zou slechts een kwestie van tijd zijn. Althans, dat gevoel creëerde de wedstrijd. Mogelijkheden genoeg en de eerste zou onherroepelijk binnenkort wel vallen. En daarna zouden er nog meer volgen… Alleen toen de thuisclub bij de eerste de beste uitval na dik twintig minuten meteen van Jermaine Sandvliet een strafschop kado kreeg, was het even schrikken. Rody Hoegee bewees echter zijn kwaliteit door de elfmeter-inzet met een mooie reflex te keren. Dordt ging vervolgens vrolijk verder waar het mee bezig was: aanvallen. En nog meer mogelijkheden volgde, maar nog steeds geen doelpunten. Een oude voetbalwet bewees andermaal zijn waarheid toen VVV na het halve uur bij de tweede uitval wel meteen het net achter Hoegee wist te vinden. Het wedstrijdbeeld veranderde echter niet want de bal bleef hoofdzakelijk op de Venlose helft circuleren. De gelijkmaker viel vijf minuten later toen Mark de Vries succesvol VVV-doelman John Roox stoorde waarna Marco Boogers de carambole over de doellijn kopte. Vervolgens het Dordt het karwei nog voor rust af kunnen maken, maar bleef in de meest riante posities verzaken. Na de onderbreking behield Dordrecht'90 het initiatief maar verviel gaandeweg steeds meer in de lange bal en verloor de rust in de opbouw. Halverwege counterde VVV naar een verrassende voorsprong waarbij de defensie zich andermaal wel even achter de oren mocht krabben. Die slordigheid werd uiteindelijk fataal want even later was het op bijna identieke wijze weer raak: 3-1. Na vijf kwartier was de pijp aan het leeg raken en de moraal door de tegentreffers geknakt. Het geloof vloeide uit de benen en breinen en de doelloze aanvalspogingen strandden steeds vroeger in onnauwkeurige passing. De counter van de thuisclub bleef veel gevaarlijker maar de averij bleef gelukkig verder beperkt. Grote ontgoocheling na afloop. Als collectief zoveel sterker, ondanks dat dit keer niet alle spelers thuis gaven, kwa voetbalopvatting zoveel beter, maar dé kans op een riante uitgangspositie voor de laatste twee thuiswedstrijden van de tweede periode zo knullig laten liggen. Weer een dure misser die de selectie zichzelf aan mag rekenen…
[Lees ook: Periode weer uit het zicht]
[Lees ook: Pijnlijke misstap van Dordrecht'90 in Venlo]
[Lees ook: VVV beste in hotseknotsvoetbal]