ROBERT vERBEEK

Vrijwel direct na het begin van het interview is het me duidelijk: hier zit een echte liefhebber van het spelletje tegenover me. Het enthousiasme van Robert Verbeek werkt aanstekelijk en voor een hoofdtrainer is dit natuurlijk een belangrijke eigenschap. De overwinning op Haarlem zal een reden voor het enthousiasme zijn, maar belangrijker is dat: "voetbal er bij mij met de paplepel is ingegoten". Dit is niet verwonderlijk als je naar de andere familieleden van Verbeek kijkt. De meeste onder ons zullen zijn broer Pim kennen, maar ook vader Verbeek speelde als prof voor Sparta."Mijn vader en broer zaten allebei bij Sparta, terwijl ik nog met mijn vriendjes bij de amateurs speelde. Voor mij was de stap naar het profvoetbal dus wat groter. Tijdens een open dag van Sparta werd ik gevraagd om ook bij de club te komen spelen. Ik heb toen eerst een gesprek met mijn vader gehad. Hij zei me dat ik dan ook echt voor het voetballen moest kiezen. Dat heb ik
gedaan en op mijn zeventiende stond ik in het eerste. Op mijn negentiende raakte ik aan mijn knie en meniscus geblesseerd. Na een paar operaties werd ik op mijn twintigste afgekeurd. Ik had zwakke knieën en het bleek behoorlijk versleten." Op dat moment begon voor Robert Verbeek een moeilijke periode van zo'n half jaar. Hij had weliswaar een Mavo-diploma op zak, maar eigenlijk had hij al zijn kaarten op het voetballen ingezet. Er leek een definitief einde te zijn gekomen aan zijn grote passie. "Ik heb daar best wel een half jaar problemen mee gehad. Ik had ineens weinig meer omhanden en wilde op dat moment zelfs niet meer naar het voetballen gaan kijken. Ik heb daarna verschillende baantjes gehad. Ondertussen gingen mijn vader en broer zich bezig houden met trainen. Op hun aanraden ben ik dat toen ook gaan doen bij de C'tjes en A'tjes van FC Ommoord. Dat beviel me eigenlijk uitstekend en ik heb daar een paar fantastische jaren gehad." Verbeek had weer lol in het spelletje. Hij speelde zelf niet, maar zelfs dat zou nog veranderen. "Er kwam een vriend naar me toe met de vraag of ik in hun vriendenteam wilde komen spelen. In die tijd was ik gaan boksen en door het touwtjespringen had ik weer sterke bovenbenen gekregen. Ik vertelde het aan mijn broer, die op dat moment de hoofdklasser Unitas trainde. Hij vroeg me waarom ik dan niet bij hem kwam spelen. Op die manier ben ik weer in de hoofdklasse belandt, daar zelfs Nederlands kampioen

geworden en heb ik nog in het Nederlands amateur-elftal gespeeld." Dat het voetbalwereldje zo groot nog niet is, blijkt wel uit de carrière van Robert Verbeek. "Ik ben toen bij Unitas de jeugd gaan trainen en daar volgde ik ondertussen ook een cursus voor. Dat was dus bekend bij bepaalde mensen, want ineens kreeg ik een telefoontje van Guus Hiddink. Hij had nog met Pim bij de Graafschap gewerkt en vroeg of ik geïnteresseerd was om bij de jeugdopleiding van PSV te komen werken. Nou, dat heb ik dus acht jaar met heel veel plezier gedaan. Ik heb het geluk gehad dat ik de topjaren van heel dichtbij heb mogen meemaken. Jongens als Kieft, Romario en Ronaldo; ik heb met heel wat topspelers mogen werken. Onder andere vijf jaar landelijk gespeeld met A1 en uiteindelijk werd ik hoofd van de jeugdopleiding. Dat heb ik één jaar gedaan, want ik had inmiddels mijn 'coach betaald voetbal' gehaald en ik wilde wel eens op eigen benen staan. Er waren drie clubs met interesse en ik ben bij Dordrecht '90 terechtgekomen. Dat was ook nog wel wennen, want toen werkte ik weer met mijn oud-trainer Hans Eijkenbroek. Spraken we elkaar ineens met de voornaam aan." Er volgde een uitstapje van twee jaar naar de Emiraten. Niet dat het daar te warm was. Robert gaat namelijk het liefst naar de zon op vakantie, maar een nieuw aanbod van onze club was natuurlijk ook erg aantrekkelijk. "Ik heb het hier altijd fantastisch naar mijn zin gehad, met als hoogtepunt natuurlijk het periode kampioenschap. Dit seizoen wil ik het team in zijn geheel op een hoger niveau te krijgen. Ik hoop gewoon zoveel mogelijk punten te halen met aantrekkelijk voetbal, maar ook sportiviteit staat bij mij hoog in het vaandel. Misschien kunnen we onze naam op dat gebied ook eens wat verbeteren, want die is niet best." Mocht dit laatste niet lukken, dan hebben we onder Robert Verbeek nog altijd uitzicht op een periodetitel. De vorige keer stonden we tenslotte ook onderaan en vierden feest.
Interview uit 'Programma van de club', het programmaboekje van FC Dordrecht.