| ARIEJAN
WALLAARD |
|
| 'Acht jaar geleden was ik scheidsrechter en floot ik Dordrecht 2 tegen Volendam 2. Na de wedstrijd kwam het toevallig ter sprake dat ik wilde stoppen met de scheidsrechterij omdat ik last van mijn heup had.' Deze samenloop van omstandigheden zou voor Ariejan Wallaard het begin zijn van een carrière bij FC Dordrecht. Een loopbaan als teambegeleider die waarschijnlijk nog wel even zal duren. 'Olaf hoorde dus dat ik wilde stoppen en hij vroeg me direct of ik niet iets voor Dordt wilde doen. Ik had een week bedenktijd, maar ik heb er heel vlot ja op gezegd.' Wallaard begon bij Dordrecht als begeleider van het tweede. Na zo'n tweeënhalf jaar kwam hij bij het eerste. Inmiddels is de teambegeleider van het eerste niet meer alleen en samen met Duco Bolte verzorgt hij het reilen en zeilen rond het elftal. Van het invullen van de wedstrijdformulieren tot het regelen van het eten voor de spelers. 'Je moet er voor zorgen dat de spelers zich nergens anders op hoeven te concentreren als het voetbal. Je moet er voor zorgen dat er rust rond het elftal is.' Zelf lijkt Ariejan minder behoefte te hebben aan rust. Behalve zijn werk als teambegeleider, heeft hij een fulltime baan bij Shell Pernis |  |
| en houdt hij er nog een paar hobby's op na. 'Ik maak lange dagen bij Shell en die extra uren spaar ik op om vrij te kunnen nemen voor Dordt.' Naast het werk bij Dordt en Shell, heeft Ariejan dus ook nog wat dingetjes om zich echt bij te ontspannen. 'Je moet op een gegeven moment hobby's hebben. Ik ben stapelgek op wielrennen. Ik probeer zoveel mogelijk wedstrijden te bezoeken.' En als Wallaard niet bij het fietsen is te vinden dan is het wel langs het veld van LRC, 'mijn cluppie' in Leerdam. | |
| Dat Ariejan Wallaard waarschijnlijk
nog wel even bij Dordt zal blijven, wordt aannemelijk wanneer je meer
over hem te weten komt. Op zijn elfde werd hij bijvoorbeeld lid bij
LSC en na 45 jaar is hij dat nog steeds. ' Als jongetje was ik altijd
gek van voetbal, alhoewel ik zelf geen grote voetballer was.' Misschien
werd hij daarom scheidsrechter; zeker is dat hij ook dit lang volhield.
Na 25 jaar stopte Wallaard ermee en alleen noodgedwongen vanwege zijn heup. Ondertussen was hij als jong ventje bij de Marine gegaan en ook daar kennen ze hem nog steeds. 'Het avontuur trok me altijd al. Ik herinner het me nog als de dag van gisteren. Ik was nog geen zestien en stond daar met m'n plunjezak onderaan de loopplank van de kruiser 'De Ruyter'. Toen dacht ik toch even: "Waren m'n vader en moeder er maar."' Natuurlijk ging Ariejan toch aan boord. Nadat hij als jonkie was geaccepteerd, zou hij nog mooie dingen meemaken. Zo deed hij aan NAVO-oefeningen mee, voer op het enige Nederlandse vliegdekschip en verbleef hij in Amerika en op Curaçao. 'De marine loopt als een rode draad door mijn leven. Er is geen dag dat ik er niet even aan denk.' Niet verwonderlijk, aangezien hij zijn vrouw door de marine ontmoette. Haar ouders werkten namelijk voor |
 |
| Shell op Curaçao.
Hun huwelijk was er wel de reden van dat hij na negen jaar bij de
Marine afzwaaide. Toch is hij ook daar niet helemaal vertrokken.
Ariejan is nog altijd lid van de vereniging van oud-leden van de
Marine. Nog zo'n hobby van hem. Na het varen moest hij op zoek naar
een nieuwe baan en die vond hij bij Shell Pernis. U raadt het al;
inmiddels zit hij ook daar al langer dan 25 jaar. Zoals u ziet,
is de kans niet erg groot dat de sympathieke Ariejan Wallaard onze
club zomaar zal verlaten. Na het nieuws over de komst van de gebroeders
|
|